🎥 دانلود فیلم The Front Line 2011 (خط مقدم) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

خط مقدم در مورد آخرین نبرد بین کره شمالی و جنوبی است که مرز بین این دو کشور را مشخص می کند...
در اوایل جنگ کره در سال 1950؛ دو سرباز ارتش کره جنوبی توسط ارتش کره شمالی اسیر می‌شوند. به آن ها گفته می‌شود جنگ تا یک هفته آینده به پایان می‌رسد اما…
یک درام با محوریت نبرد نهایی جنگ کره که مرز بین شمال و جنوب را مشخص می کند.

جهت دانلود فیلم The Front Line 2011 (خط مقدم) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

اجازه دهید با این جمله شروع کنم که من از طرفداران بزرگ هر فیلم جنگی / مستند / سریال تلویزیونی / و غیره هستم. وقتی من خیلی به شیوه موضوع علاقه دارم، انجام اشتباه سخت است. از جنبه های فنی که بگذریم، مشکل اصلی من با The Front Line این است که پر از کلیشه ها، ترانه های استفاده شده بیش از حد، تقلید از دیگر فیلم های جنگی و اغراق است. مرد چاق به عنوان تسکین کمدی؟ بررسی. واکنش های ملودراماتیک تقریباً همه؟ بررسی. فیلتر آبی به معنای غمگین و فیلتر نارنجی به معنای گرما؟ چک کن لطفا هر صحنه دیگر! صحنه هایی که به طرز عجیبی و مشکوکی برای نجات سرباز رایان / گروه برادران / بر باد رفته / فیلم های جنگی کلیشه ای آشنا به نظر می رسید؟ بررسی.

فیلم بسیار بالا بود و بی هدف کشیده شده بود. بیش از 50 دقیقه می‌توانست با خیال راحت بدون قربانی کردن خط طرح قطع شود. در مقطعی هنگام نوشتن فیلمنامه، شاید نویسندگان احساس کردند که فیلم می تواند از داستانی شخصی تر/تقریباً عاشقانه استفاده کند. وارد "دو ثانیه" شوید، یک تک تیرانداز از سمت کره شمالی. دو شخصیت مرد و او رابطه قوی و شخصی خاصی با هم ندارند. با این حال، ما مجبور هستیم که ارزش نامطلوبی را برای اتصالات آنها قائل شویم، به خصوص بین او و سو-هیوک (اینگونه نام او در دی وی دی من زیرنویس شده است؛ متفاوت از فهرست IMDb).

خطوط داستانی و داستانی (که به نوعی به نظر می رسید تعداد خطوط داستانی بسیار زیاد و بسیار کم است) نمونه های استادانه ای از دیالوگ های معمولی فیلم های جنگی بودند. ناری قهقهه ای سریع از دهانم بیرون رفت. احتمالاً به این دلیل که این جوک کهنه و دوباره مشتق شده بود. من به اندازه کافی به زبان کره ای مسلط هستم که بتوانم دیالوگ را بفهمم، بنابراین فکر نمی کنم در ترجمه هم گم شده باشد. بازیگر مرد گویی در دهه 1970 کتابچه راهنمای بازیگری را از فروشگاه دلار می خواندند و کلمه به کلمه آن را دنبال می کردند. برای من احساس ارگانیک، باورپذیر یا هوشمندانه نداشت. چرا همه سربازان چنین دندان های سفید مرواریدی دارند؟ مردان ارتش کره شمالی اکثراً همین مدل موها را داشتند، اما ارتش کره جنوبی در حال قاطی کردن آن بود.

لحظه سوال برانگیز مورد علاقه من زمانی بود که گروهی از سربازان کره جنوبی به مدت دو ثانیه در حال شکار بودند و در نهایت در محدوده او قرار گرفتند. رهبر که پشت یک تخته سنگ مخفی می شود، سر خود را روی یک تفنگ می گذارد و آن را به آرامی بالا می برد تا ببیند آیا او شلیک می کند/می تواند او را ببیند یا خیر. او شلیک می کند و کلاه ایمنی از بین می رود. چند ثانیه بعد، مخاطب باید این موضوع را فراموش کند زیرا رهبر فقط سر لعنتی خود را از پشت بلند می کند تا بتواند دید بهتری داشته باشد. بگو، مگر ما یاد نگرفتیم که او شلیک می کند؟ اگر من جای او بودم، شاید قبل از اینکه سرم را بلند کنم به آن طرف تخته سنگ حرکت می کردم یا نوعی تاکتیک داشتم. این نگرانی در فیلم The Front Line به هیچ وجه مورد توجه قرار نگرفت زیرا خط داستان با بی اهمیت بودن این عامل پیش رفت. & Eun-Pyo - چرا حداقل این تک تیرانداز فوق العاده خطرناک را که به مردان شما حمله می کند دستگیر نمی کنید؟

در نهایت می‌گویم نمی‌دانم چه دیدم، زیرا به نظر می‌رسید خط مقدم خورش رضایت‌بخشی از آثار دیگر، شخصیت‌ها و دیالوگ‌های غیراصلی و بازی بد بود. من به آنها یک ستاره می دهم، اما باید به خاطر چند صحنه ای که به خوبی فیلمبرداری شده اند، به آنها اعتبار بدهم. نمی‌دانم چقدر خط مقدم در کره مورد استقبال قرار گرفت، اما نمی‌توانم باور کنم که این بهترین فیلمی بود که این کشور می‌توانست برای رقابت جایزه اسکار ارائه دهد.

خلاصه داستان: سربازان کره شمالی و کره جنوبی بر فراز یک تپه بی معنی می جنگند درست زمانی که جنگ کره در شرف پایان است.

مشکل اصلی خط مقدم این است که نمی داند چه داستانی را باید تعریف کند. ماجرا با فرستادن یک افسر ضد جاسوسی کره جنوبی به واحد پیاده نظام آغاز می شود که نامه های سربازان کره شمالی را برای بستگان خود در جنوب ارسال می کند. اما پس از آن این موضوع روشن می‌شود و ما با دو داستان باقی می‌مانیم: مبارزه بر فراز تپه (که در آن همان سه صحنه - حمله، چت، نگاه کردن به جعبه مخفی - بارها و بارها تکرار می‌شوند) و یک زیربنای بسیار بزرگ. -طرح در مورد یک تک تیرانداز صحنه‌های نظامی همگی به سبکی ساخته شده‌اند که Saving Private Ryan محبوبیت کرده است، که خوب است، جز اینکه به اندازه کافی فکر نشده و فاقد اهداف، تاکتیک و حادثه هستند. اکثراً نیروها از یک تپه بالا یا پایین می دوند و در حین حرکت تیراندازی می کنند. برای درک غیر واقعی بودن همه چیز: در یک نقطه سربازان اس‌کی تپه را از دست می‌دهند و بی‌نظم عقب‌نشینی می‌کنند... اما وقتی بعد از آن با آنها ملاقات می‌کنیم (فقط چند دقیقه بعد) همه بدون سلاح‌هایشان در کمپ نشسته‌اند. آیا حفره عظیمی در خطوط آنها وجود ندارد که باید از آنها محافظت کنند؟

فیلم دائماً در ملودرام اشک آور غوطه ور می شود، تقریباً هر مرگ (یک شخصیت) به طول می انجامد و سخنرانی های متواضعانه فراوانی دارد. : جنگ بد است، کره تقسیم شده بد است، آیا ما همه مثل هم نیستیم به هر حال و غیره. این واحد کاملاً ناکارآمد، پر از معتادان، بیماران روانی و ناپایدار عاطفی است. همه برای همیشه گریه می کنند یا تهدید می کنند که به یکدیگر شلیک می کنند (در یک فلاش بک واقعاً انجام می دهند). شخصیت ها همه کلیشه ای هستند (تازه کار، شوخی، عرق پیر و غیره) و روابط عاطفی توسعه نیافته است. تصادف بسیار زیادی هم وجود دارد: چه کسی فکر می‌کرد که قهرمان داستان با دوست قدیمی خود و سرباز NK که سه سال پیش آنها را در همان میدان نبرد اسیر کرده بود ملاقات کند؟ در واقع، این فقط یک نسخه بدتر از Brotherhood (Taegukgi) است، فیلمی که همه کارهای مشابه در خط مقدم را بسیار بسیار بهتر انجام داد. در عوض آن را تماشا کنید.

یکی از مقامات نزدیک به پایان می گوید: "دشمن خود جنگ است." دیگری می‌گوید: «سربازان حق دارند بمیرند».

چنین احساساتی در دو طرف مرز مفتضح به دلایل خودسرانه ای که در حدود سی و هشتم برابر با 1945 توسط فاتحان جنگ جهانی دوم، ایالات متحده آمریکا و انجمن شوروی. درگیری بیهوده چیزی را تغییر نداد. متأسفانه تر، به نظر نمی رسد آتش بس هنوز تأیید شود و مرز از آن زمان به دیوار تبدیل شده است.

در موضوعی مشابه، افسرانی که برای یک شیب می جنگند، لبه اصلی به واحد نزدیک تر است تا به واحد. شیب برگر. رئیس هون جانگ در رابطه با حقیقت جنگ سخنی برای گفتن دارد که اساساً مخالف اعتماد جان ایروینگ به اشتیاق و تمجید از اعتدال واقعی است که علایق مشکل‌سازش برای اصالت شبه و هرزه‌نگاری جنگی برای هیچ‌کدام ضعیف نیست.

به راستی، اینجا هم خون است، گل و لای است، و هر یک از زائده های پروازی که می توانی در خواب ببینی. با این حال همبستگی در اینجا متوقف می شود. در خلقت هون جانگ هیچ گونه چشم اندازی از نبرد وجود ندارد زیرا هیچ عظمتی در جنگ وجود ندارد: افسانه های واقعی نمی کشند. بازماندگان با این قمار که حساسیت زدایی می کنند، این کار را انجام می دهند.

من دوست دارم جان ایروینگ راس مایر فیلم های جنگی را در نظر بگیرم. رویای بدبختی یک گیمر پینت بال آشفته، با مناظر بسیار زیبا. باران گلی که با خون آمیخته شد. برای بعضی ها ارگاسمیک، در هر صورت فراموش شدنی است.

الیور استون اخلاق گرا است که به طور مداوم چیزهای بزرگ و وحشتناک را می سنجد، و اساساً به تصویر کوچک توجه می کند. قطبی، اساساً برای بسیاری آزاردهنده است، و این تعجبی نخواهد داشت.

هونگ جانگ اومانیست، یک خردکن تبلیغاتی متخصص است. فرد با دیدگاه بالاتر. یک مورد بی نظیر

The Bleeding Edge مجموعه ای از توسعه آسیاب به هجوم جدید فیلم های درگیری کره جنوبی است که در تلاش برای بررسی جاده های جدید در یک میدان جنگ بسیار محبوب هستند. دو مورد آخری که دیدم خوش آمدید به DONGMAKGOL و 71 INTO THE FIRE بودند. مورد قبلی تحقیقی جذاب از نظر سیاسی از خود ایده نزاع بود، در حالی که آخرین گزینه، بنری بود که ازدحام راضی کننده به اهتزاز در می آمد.

THE آخرین نقطه در جایی نزدیک به این دو قرار می‌گیرد و از بدنام کردن دشمنان خودداری می‌کند و در عین حال فعالیت‌های درگیری کثیف زیادی را ارائه می‌دهد. توالی‌های نبرد پروازهای زمینی با اختلاف زیادی از ویژگی‌های خط مقدم هستند، زیرا صفحه نمایش به صحنه‌ای وحشتناک و متروک از شیب‌های منفجر شده، کانال‌های خاکی و روزنه‌های درهم و برهم در زمین تبدیل می‌شود. این یک جنگ واقعی است، رایان محرمانه پس از نجات، شما را وارد بخش اصلی فعالیت معقول می‌کند و باعث می‌شود احساس کنید در حال مبارزه در لبه قهرمانان هستید.

خوشحال است که گزارش دهید. که خط داستانی بدون جنگ به همان اندازه صحنه هایی که در خط مقدم رخ می دهند قابل تماشا است. مانند فیلم قبلی، بخش بزرگی از طرح حول محور ایجاد ارتباط بین دو شخصیت می‌چرخد که درگیری به طرق مختلف تغییر می‌کند: یکی به مبارزه خسته و تسلیم‌شده تبدیل می‌شود، دیگری تا حدودی از دیوار و با یک سرسختی ذهنی واقعی. این یک رابطه نافذ و با احتیاط است که از زمان اجرا با احترام پشتیبانی می کند. خوب، بنابراین بخشی از پیرنگ‌های فرعی به‌راحتی از فیلم‌های قبلی (به طور خاص) کپی می‌کنند، اما چیزی که یک فیلم تضاد عالی در حال انجام است را ارزان نمی‌کند.

او گفت دشمن ما کمسیون نیست، اما خود درگیری. نزدیک به دورترین محدودیت کره ای ستوان درگیری کانگ یون پیو برای تحقیق در مورد یک قتل در لبه های برش ارسال می شود. او به منطقه ای به نام Aerok Slope می رسد که در آن نبرد به طور کلی فوق العاده است. مدت کوتاهی پس از خوشحالی واقعیت موضوع، آتش بس مشخص شد و طرف های مختلف جشن گرفتند. با این حال، درگیری نزدیک به پایان نیست. خط مقدم جنگی من را بیشتر از بیشتر فیلم های جدید مجذوب خود کرد. دلیل اصلی این است که پدربزرگ من در درگیری‌های کره خدمت کرده است و تاکنون فیلم‌های زیادی درباره آن درگیری ساخته نشده است. من برای دیدن چیزهایی که او مرا در مورد آنها پر نمی کند مجذوب شدم. پس از تماشای این می توانم دلیل آن را ببینم. خط مقدم یک فیلم کره ای است بنابراین کل فیلم گروهی از جنگنده های کره جنوبی و نبردهای آنها را مدیریت می کند. قبلاً گفته‌ام که مهم نیست هر فیلم جنگی از زمان تخلیه با «نجات سرباز رایان» در تضاد است، و هرگز فکر نمی‌کردم که فیلمی بتواند از آن فیلم برتر باشد. این اطراف به همان نزدیکی است که من دیده ام و اینجا و آنجا ممکن است بهتر باشد. این با اختلاف بسیار بهتر از «نامه‌هایی از ایوو جیما» است، اما مانند هر دوی این فیلم‌ها، شما آنقدر با شخصیت‌ها درگیر هستید، در حال حاضر فیلمی از چهره‌های ناشناس نیست که به سطل لگد می‌زنند، اما افرادی که احساس می‌کنید با آنها ارتباط دارید. خط مقدم باعث می شود شما طیف وسیعی از احساسات را احساس کنید، اما نیم ساعت گذشته باعث نمی شود چیزهایی را احساس کنید که تا به حال متوجه شده اید که می توانید. یک مثال دیگر از اینکه یک فیلم وقتی خوب ساخته می شود چقدر قدرت دارد. خط مقدم را به شدت پیشنهاد می کنم. به طور کلی، یکی از، به احتمال زیاد، ایده آل ترین فیلم درگیری من در هر نقطه ای نیست. من به آن A می دهم.