🎥 دانلود سریال In Treatment 2008 (تحت درمان) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

یک روانکاو که به توانایی های خود را شک کرده, نزد یک درمانگر مجرب می رود، که بیش از ده سال است او را ندیده است.
داستان این سریال از یک اتاق شروع می شود گابریل برن در نقش یک روانشناس روی یک صندلی نشسته و دختری با چشمان اشک بار جلوی آن . از همان ابتدا متوجه میشویم که این یک جلسه روان درمانی است ، که بیمار در آن صحبت می کند و دکتر به حرفهایش گوش می دهد . در این سریال نیز همین اتفاق می افتد و دختر پریشان احوال زندگی خود را تعریف می کند .
داستان یک روان‌درمانگر که برای سنجیدن توانایی‌هایش به روانشناس قدیمی‌اش که ده سال است او را ندیده مراجعه می‌کند.
این سریال در مورد یک روان‌پزشک به نام پل وستون 50 ساله، و جلسات هفتگی او با بیماران، و همچنین جلساتی که با روان‌پزشک خودش در پایان هفته انجام می‌شود است.

جهت دانلود سریال In Treatment 2008 (تحت درمان) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

In Treatment یک حرکت جسورانه توسط HBO بوده است. در حوزه ساخت تلویزیون، جایی که نیاز به معرفی محتوای برنامه در حال حاضر، و دستورالعملی که سرعت عجولانه برای بهبود شخصیت ها وجود دارد، رسانه تا آنجا که می توان انتظار داشت با غیرقابل توجهی عذاب می دهد. بدیهی است که بسیاری از تماشاگران به سمت تعمیر تلویزیون خود با این زیرمطلب و استاندارد عجله تمایل دارند. همه چیز باید دائما و سریع اتفاق بیفتد.

اما این نمایش با این نمایش‌ها به طور جسورانه مخالفت می‌کند: با معافیت در قسمت‌های بعدی، هر جلسه نیم ساعته در مطب درمانگر سازماندهی می‌شود، جایی که هر دوشنبه لورا (ملیسا جورج)، برای مثال، روی مبل می‌نشیند. مواجهه با دکتر وستون و بحث آن دو در مورد نگرانی های او. این نزدیکی در ناظر ایجاد می‌شود و معلوم می‌شود که فوق‌العاده جذاب است - شاید برای برخی بیش از حد حفظ شود. یک ناظر اغلب با مشکلات و ناامیدی قابل توجهی در زیر سطح روبرو می شود که ممکن است هیچ تمایلی به درهم ریختن با و بیشتر نداشته باشد، که می تواند آن را بیش از حد نزدیک و برای تماشای عزیز ببیند. همچنین، علیرغم اینکه قدرت و ترقه زیاد وجود دارد، سرعت آن متوسط است و شامل سکوت برگمانسکی و تبعاتی است که می تواند ناظران را به تعقیب کنترلرهای خود تحریک کند.

هنگامی که این عناصر برنامه با باز شدن زمان ضخیم آن ملحق می شوند، این خطر وجود دارد که حتی از ناظران دارای موقعیت اجتماعی بالای HBO درخواست زیادی داشته باشید. باید توقف کرد و به این فکر کرد که آیا فصل بعدی باید جدول زمانی را دنبال کند یا به نوعی برنامه های یک ساعته را اجرا کند.

HBO باید آن را پس بگیرد، زیرا این تلویزیون فوق العاده است. از طریق نزدیکی تک صحنه، تبادل کانالی واضح بین برن واقعاً توانا و بیمارانی که به خوبی انجام داده‌اند، در درمان حرکت می‌کند، تحریک می‌کند، به چالش می‌کشد، هیجان‌انگیز می‌کند و درگیر می‌شود. آهنگسازی نقض‌های خود را دارد، هر چند تعدادشان کم است.

ویست به‌عنوان متخصص (و مربی سال‌های پیش) او موفق می‌شود و معاملات عمیقاً متناقض و مکرر او با برن در جلسات جمعه شب‌شان به خوبی انجام می‌شود. مجموعه قطعات زمان آنها با هم وسیله بسیار برنامه ریزی شده ای است برای برن تا داستان خود را به ما بگوید، چیزی که در طول هفته نمی تواند آن را کشف کند.

لباس بیماران و خانواده اش شاید به عنوان یک نتیجه حضور آموزنده برن برای تشویق آنها به خوبی با هم کنار می آید، از جمله سوفی شانزده ساله و همسر برن، با بازی میشل فوربس. دکتر علاوه بر این، خانم وستون مضطرب است ناامید است دقیق تر است و ستون آنها تا حدی از طریق نمایش در مورد بی وفایی او همتای هر درگیری هولناکی در اثر اونیل یا ویلیامز است.

br/> اما با اختلاف زیاد، بهترین‌های In Treatment در جلسات لورا است، و ملیسا جورج با انرژی و خلاقیتی کار خود را روشن می‌کند که هم شگفت‌انگیز و هم بسیار ناراحت‌کننده است. می توان گفت، نقطه کانونی نمایش لورا است، در هر صورت، زمانی که او در یک قسمت غایب است. شخصیت جورج در انرژی خشمگین او برای پل، که در میان عکس‌های فوری آرام‌تر و در عین حال احساسی‌تر از نگاه‌ها و شادی‌ها از بین می‌رود، ستایش غیرقابل تصور و طاقت‌فرسا را پذیرفته و آنها را به انفجارهای ستاره‌ای قدرتمند تبدیل می‌کند. اینها نواهای منفجر کننده سال نوری نیستند، هر چند که در مطب درمانگر از روی میز فرستاده شوند، و برخلاف محو شدن، سرد نمی شوند و گام هایی برای رفع توافق بیمار مشاور برمی دارند.

این روزها تلویزیون به ندرت این افتخار را دارد که در میان برن و جورج نوعی ناظر را به تصویر بکشد. تلاش‌های او برای اینکه به‌عنوان مشاور مجبور شود از انگیزه‌های نفسانی شکنجه‌شده او (و او) فاصله بگیرد، با اصرار او مطابقت دارد، اما به دلیل ناسازگاری که او را در جایگاه اصلی قرار داد، خراب شد. شاید بتوان گفت لورا متخصص خود را گروگان می‌گیرد و به طرز ماهرانه‌ای خط اخلاقی مبارک را که آنها را منزوی می‌کند پنهان می‌کند.

ملیسا جورج در جایی در امتداد خط، پس از نمایش تصاویر متوسطی مانند Amityville Ghastliness و دیگر کارهای تلویزیونی مانند Moniker، در هجوم بزرگ HBO غوطه ور شد. شکوه و عظمت در تلویزیون و فیلم های سینمایی بسیار مهم است، با این حال دیر یا زود باید فعالیت را به شخصیت تبدیل کرد و جورج آن را مرتب کرده است. اغراق نکنیم. جورج با بخش‌های دیگری مانند Laura In Treatment، احتمالاً تولد دوباره Quality Tierney است.

شبکه: HBO; نوع: نمایشنامه سازی; رتبه بندی محتوا: مامان تلویزیونی (بی احترامی، گفتمان جنسی). دیدگاه: معاصر (محدوده ستاره: 1 - 4)؛ «در درمان» HBO، با توجه به سریال اسرائیلی «BeTipul»، ظاهراً شاید برای یک لحظه هم فکری‌ترین فیلم‌هایی باشد که باید در تلویزیون نمایش داده شود. تلاش در چیزی بر خلاف حس معمولی، به این دلیل که مدرک آن بسیار کم است. از آنجایی که این نمایشی است که در آن همه نمایش در بحث وجود دارد، تمام فعالیت های موجود در داستان هایی که برای ما گفته می شود. از آنجایی که دستاورد یا ناامیدی آن به شکلی آشکار در توانایی ترکیب بندی و نمایشگاه تعادل برقرار می کند. من متحد عظیم نمایشی هستم که به نوعی جرات تلاش برای به دست آوردن این درجه از تلویزیون متوسط را دارد - اگر به خوبی اجرا شود، به موفقیتی عظیم تبدیل خواهد شد.

گابریل برن در نقش پل. او یک متخصص است که خارج از خانه کار می کند. در هر قسمت ما یک جلسه بیمار جایگزین را می بینیم - و ما آن قسمت را پس از رسیدن جلسه می بینیم. در فصل اول، لورا (ملیسا جورج، «نام مستعار») دوشنبه‌ها، الکس (بلر آندروود) سه‌شنبه‌ها، سوفی (میا واسیکوفسکا) چهارشنبه‌ها، جیک (جاش چارلز، «شب ورزشی») و امی (امبت دیویدتز) پنج‌شنبه‌ها و پس از آن جمعه ای که در آن خود پل به جینا (دایان ویست)، شریکی که پل سابقه ناخوشایندی با او دارد، می چرخد و هیچ چیز را دریغ نمی کند.

این نشان می دهد که شما واقعاً می توانید انتخاب کنید که چگونه باید تماشا کنید «در درمان» بر اساس دیدگاه پل (به طور مداوم تماشا کنید) یا از POV یک بیمار و به سادگی در روز او تنظیم کنید. در حال حاضر، نمایش شما را ترغیب می کند که زمان را به طور مداوم قطع کنید، زیرا داستان پل شروع به پرواز در سراسر راه می کند و درام بیماران شروع به نفوذ در یکدیگر به سمت پایان زمان می کند. من هرگز احساس نکردم که تماشای نمایشی که در آن دو نفر روبروی هم می‌نشینند و صحبت می‌کنند، تلاش سنگینی باشد. نکته جالب دیگر این است که نمایش تا زمانی که لازم باشد دوام می‌آورد، در برخی موارد با ترک بیمار پل و گرفتن اپیزود. در لحظه 20 خاموش می‌شود.

من نمی‌خواهم تصور کنم که هیچ چیز جالبی در اینجا اتفاق نمی‌افتد. خانه بسیار ساخته شده است، اما داخل آن سرد، خشک و کسل کننده است. شخصیت‌ها، از جمله پل، غرغرو و خودپسند هستند و تقریباً تا حدی شنیع هستند. این امری مسلم است زیرا آنها در نهایت تحت درمان هستند، اما این تنها چیزی است که ما از آنها می بینیم. تقریباً هیچ شخصیت، ذهن، تمایل کمیک یا چیزی وجود ندارد که باعث شود آنها به نظر واقعی برسند. همین کافی است تا مجبور شوید آنها را خفه کنید - و این شامل پل است که توسط برن بازی می شود به نحوی که تعادلی بین مایه تاسف و ناپسند، احمقانه و ساختگی است. پل دیوانه است که هر تصمیم اخلاقی و اخلاقی را که مشاور و بیمار را پیوند می دهد، بشکند. مورد خاص شخصیت، بلر آندروود است، که مانند خلبان دشوار لشکر پروازی که به تازگی از عراق بازگشته تا داوری پل را مدیریت کند و قهوه خوبی به متخصص بدهد، نرم و مغناطیسی است.

آنچه نمایش به آن نیاز دارد. می گویند یک تن در مورد درمان است. انگیزه پشت آن، ماندگاری آن، تأثیر آن بر بیماران و متخصصان. برای نمایشی مانند این، که نمایشی محدود برای گفتمان است، بحث باید قطع شود، داستان ها باید تصویری را به نمایش بگذارند. جورج کوستانزا یا ورونیکا مارس یا، همانطور که دیدیم، تونی سوپرانو را تحت درمان قرار دهید و زمان شگفت انگیزی را سپری می کنیم. در هر صورت، نوشته در «در حال درمان» فقط به نمایش مشروعیت نمی بخشد. حساب ها به اندازه کافی درهم ریخته نیستند، و اغلب احساس نمی کنند جایی می روند. موضوعات برای ما توضیح داده شده است.

در پایان زمان من به طور مشابه از آنچه دیده بودم خالی ماندم. فکر می‌کردم گوشت پرحرارت بیشتری نسبت به آنچه این نمایش می‌تواند ارائه دهد، باید گاز بگیرد.

وقتی بزرگتر شدم، «مادربزرگ مستقیم» و افراد مختلفی را که در «سابون اپراها» «گیر کرده بودند» را در نظر می‌گیرم و اساساً من به‌طور شگفت‌انگیزی در این نمایش باقی مانده‌ام. هر چند وقت یکبار از ساعت 5 بعدازظهر تا دیروقت این را با غیرتی شبیه به "Justified" تماشا می کنم. من تمام عمرم علوم مغز را خوانده ام و خواهر و برادری دارم که پزشک بالینی هستند و در جوانی نمایش "روانشناس" را دوست داشتم. "روانشناس" بیشتر یک سریال تقویت شده "گروه درمانی" بود و در عین حال عالی بود. این نمایش باشکوه است. من فرض می‌کنم که شما آن را می‌پرستید یا فقط آن را در وسط قرار می‌دهید. من عاشق نمایشی هستم که در آن بتوانم با کمترین "پرز" انرژی بگیرم. به این شانس که یک نمایش بتواند مرا فقط با تبادل نظر و رفتاری شبیه «جونو» یا «ویرجینیا ولف» یا «عروسی راشل» نگه دارد، بسیار سپاسگزارم. علاوه بر این، نمایشی که مرا ربوده و رها نمی کند و در 1 اتاق اتفاق می افتد، نمایشی است که بالاترین پیشنهاد من را دریافت می کند. همچنین، این نمایش آن را انجام می دهد. کار دوربین، ترکیب بندی، کنایه، بازیگری. جبرئیل در کار خود فوق العاده است، همه آنها هستند. علاوه بر این، این یک نمایش ایده‌آل برای HBO و سازندگانی است که باید پول نقد بیاورند و شما را تماشا کنند. این به من و افرادی که باید از آن پول دربیاورند به خوبی خدمت می کند. کشیدن و کشیدن مثل قند و جنس فوق العاده، کاملا غیرقابل مقاومت است. امروز، متوجه شدم که این مجموعه چقدر شبیه یک «کتاب» است، زیرا من آن را بین پیش بینی «چه اتفاقی می‌افتد» در نظر می‌گیرم. من فکر می کنم آن را به "معامله واقعی" نزدیک است. گابریل ناقص است مثل این که به متخصصش بگوید وقتی گفت «پر--ک» گفت «احمق». همچنین گفتن مشاورش به لورا باعث شد وقتی لورا را وادار کرد به او بگوید به ظرافت های واقع بینانه توجه کند. علاوه بر این، من تعجب می کنم "آیا او می داند که دروغ می گوید یا نه"؟ این نمایش باعث می شود که شما یک "مگس" را روی دیوار احساس کنید، در حالی که، به طور همزمان، الهام بخش شما برای درک هر فردی است. به این ترتیب، من بسیار دوست دارم معامله "ضد انتقال" را که آنها مطرح می کنند، زیرا دیدگاه های انقلابی در مورد آن دارم. نمایش در پرداختن به چیزی تردید ندارد و به نظر من این کار را فوق العاده انجام می دهد. این نمایشی است که «نباید» گزینه «پرواز» را داشته باشد. این نمایش "باید" شکست بخورد. من نمی توانم تلویزیون بدون فیلمنامه را در هیچ ساختاری تحمل کنم و از «سابون اپرا» خوشم نمی آید. در کل، چرا در دنیا اینقدر این را گرامی می دارم؟ هنوز مهم نیست، فکر می‌کنم ربطی به رئیس، نویسنده، ایده، سرعت، روایت‌های متعدد، دقت و بازیگری کاملاً خارق‌العاده دارد. با مهارت، حتی تا حدودی کمتر در بازیگری، این مطمئناً شکست خواهد خورد. من فکر می‌کنم همه بخش‌های این آفرینش به‌خوبی کار می‌کنند تا همه چیز سر جای خودش قرار بگیرد. من بسیار عاشق نمایشی هستم که می تواند در 1 اتاق اجرا شود و به اندازه یک اثر نقدی بزرگ برای من انرژی بخش باشد. من به این موضوع چسبیده‌ام و هر وقت در «روز استقلال» یا برخی از خلاقیت‌های بزرگ در تضاد با آن باشد، خرج نمی‌کنم. نمایش عالی در اطراف خوب است.

برای من، «در حال درمان - فصل 1» به یکی از شگفت‌انگیزترین سریال‌های تلویزیونی می‌پردازد که در مدت زمان زیادی تماشا کرده‌ام.

دیگران به ماهیت بازیگری اشاره کرده اند - که به نظر من اگر بی سابقه نباشد عالی است. بخش بزرگی از آن ضروری نیست که روی آنچه شخصیت‌ها می‌گویند یا انجام می‌دهند تمرکز کنیم، با این حال ظاهر آنها یا ارتباط غیرکلامی آن‌ها در پرتو آنچه اخیراً فرد دیگر گفته است. یک نگاه مضطرب به زمین، یک ناله عمیق، انگشتان به هم ریخته، نگاهی تهدیدآمیز و سکوت اغلب دشوار - این جزئیات به راحتی نادیده گرفته شده در این محیط واقعاً پر و کامل یا بحث است - و از آنجایی که به خوبی انجام شده است - این مجموعه تلویزیونی را مهربان می کند. بسیار سرگرم کننده است.

آنچه که در مورد «در حال درمان» برای من جذاب است این است که وقتی آن را تماشا می‌کنید اتفاق می‌افتد:

یک فرد به دیگران چیزهایی درباره زندگی‌اش آموزش می‌دهد

. در ابتدا این چیزها می توانند بسیار نامنظم به نظر برسند، و سکوت شخصیت گابریل برن، پل - پزشک بالینی - می تواند گاهی ترسناک باشد، در صورتی که ناظر بتواند به روش خودش آن را به خاطر تاثیرات صورتش رمزگشایی نکرده باشد دقیقه بعد از در واقع - در حالی که ناظر در واقع فرضیه های خود را در مورد ملاحظات پل پردازش می کند - بیماران سپس به سکوت او، نگاه های او یا آنچه که فکر می کنند ارتباط غیرکلامی او نشان می دهد پاسخ می دهند، فقط برای اینکه پل مرتباً واضح تر از او توضیح دهد. معاینه وی بعداً در جلسه

در پایان هفته، هنگامی که پل با متخصص خود جینا ملاقات می کند، مکرراً اطلاعات افشا شده و اینکه واقعاً در آن لحظه چه احساسی داشت و چه چیزی باید می گفت یا انجام می داد، بازگو می کند. ناظر - می تواند مطمئناً رمزگشایی کند، فقط برای شنیدن تفکرات و درک جینا از همه چیزهایی که پل اخیراً به او گفته است. ناظر دوباره دیدگاه خود را در مورد ادراکات جینا خواهد داشت، که می تواند به طرز شگفت انگیزی عاقلانه باشد، علیرغم این واقعیت که او باید به داده های واقعی - و در مواردی به شدت جدا شده و پیچ خورده - از پل وابسته باشد.

موارد فوق می تواند به نظر می رسد دلهره آور است، اما در واقع به دلیل پیش تنظیم زیرکانه و بازیگری ظریف، به طور غیرقابل تصوری جذاب است. در همین حال، بحث های خودسرانه - بلافاصله - بیشتر و بیشتر در مورد شخصیت ها آشکار می شود. جلسه به جلسه، تعداد زیادی هفته، لایه به لایه، بیماران را عمیق‌تر مطالعه می‌کنیم و پل... چه چیزی، جینا.

دستگاه دیگری نیز در این مجموعه استفاده می‌شود که یک دستگاه را اضافه می‌کند. نوبت ورودی به موارد فوق الذکر. من آنچه را که هست نمی‌نویسم، زیرا تضمین کرده‌ام "بدون اسپویلر". این یک جنبه کاملاً متفاوت را به شخصیت‌ها و بررسی توسط پل و تماشاگر باز می‌کند و در نتیجه بر لذت تماشا می‌افزاید.

"در حال درمان" برای همه ایده‌آل نیست. تماشاگران یا آن را گرامی می دارند یا نمی توانند تحمل کنند. برای آزمایش اینکه آیا این ممکن است برای شما مناسب باشد یا خیر، قبل از تماشا از او سوال کنید که آیا پدرتان از تماشای چیزی مشابه آنچه در بالا نشان داده شده است لذت می برد یا خیر ;-)

In Treatment یکی از آن سریال هایی است که به دلیل اینکه در مورد آن است، به هیچ چیزی بیش از تخیل نیاز ندارد. هیچ نیازی به بیش از یک رئیس، یک دوربین، یک تغییر قابل دوام، تعداد کمی سرگرم کننده و موارد جذاب وجود ندارد. بسیار خوب، برخی از سریال‌های دیگر نیز به همه اینها نیاز دارند، اما اینجا همه چیز به طور قابل توجهی ساده‌تر است، با یک برنامه مالی کم که نتایج آن در مجموعه‌ای با مشخصات بالا که صرفاً با نمایشگاه‌های خیره‌کننده در یک اتاق توجه شما را به خود جلب می‌کند، مناسب‌تر است.

وقتی به طرز جالبی متوجه آن شدم، احساس کردم که ممکن است بسیار خسته کننده باشد، با این حال من کاملاً از پایه خارج شده بودم. استدلال HBO درباره برنامه های نمایشی عملی هرگز به هدف بد نمی رسد.

در درمان واقعاً چیزی شبیه به 6 سریال مختلف در یک سریال است. منظورم این است که... شما می توانید هر یک از بیماران 5 هفته به هفته را به طور انحصاری دنبال کنید یا به سادگی می توانید هر یک از آنها را دنبال کنید. بنابراین شما به هر میزانی که انتخاب کنید به درک افکار اساسی ادامه خواهید داد. علاوه بر این، این یک تن جذاب و نوآورانه است.

خسته کننده؟ اصلا شانسی نیست هنرپیشه ها و شخصیت هایشان شخصیت خاص خود را دارند و یک بخش را منتشر می کنند و هر کدام از آنها اهمیت و اهمیت خاص خود را دارند به گونه ای که نمی توان جذاب ترین یا بهترین نمایشگاه را بین آنها انتخاب کرد.

فصل اول پر از سرگرم کننده های خارق العاده و شخصیت های شگفت انگیز است. شما لورا (دوشنبه) را دارید - با اجرای عالی توسط ملیسا جورج - فردی که با شریک زندگی‌اش مشکلاتی در رابطه دارد، به این دلیل که او با پیتر، روان‌درمانگرش تحسین می‌شود. الکس (سه شنبه) - اجرا توسط بلر آندروود - یک خلبان متکبر نیروی دریایی که به طور مداوم پیتر و خودش را بدون تغییر نتایج امتحان می کند. سوفی (چهارشنبه) - با اجرای میا واسیکوفسکا - نوجوانی که از همه نظر یک خود ویرانگری بالقوه است، اما در واقع مسائل بسیار تاسف بارتر از آن هستند. جیک و امی (پنجشنبه) - با اجرای جاش چارلز و امبث دیویدتز - زوجی که همسرشان مسائل را به همسری سپرد که به طور مداوم بخش‌هایی از بینش را پنهان می‌کند تا از رفتار میل خود دور بماند. و به هر حال و در آخرین روز خود پیتر (جمعه)، با اجرای گابریل برن، که به دنبال راهنمای دوره ای خود و در حال حاضر روان درمانگر مستعفی جینا است - با شکوه توسط دایان ویست - به این دلیل که روان درمانگرها نیز افراد هستند و دارای ویژگی های خاص خود هستند. مشکلات خود و ماهر.

اما بهترین چیز برای من لحن عملی هر بخش است که باعث می‌شود مانند یک جلسه روان‌درمانی واقعی سقوط کنیم. در صورتی که دوست دارید گفتمان های قابل پیش بینی را داشته باشید و به میزان زیادی در آن شرکت کنید تا شاهد عینی شیوه های رفتار انسان باشید و علاوه بر آن انبوهی از عادات روان درمانگر برای حذف بینش های پنهان شده مانند بازی کردن، مجذوب این نمایش خواهید شد. این اساسی، قابل پیش بینی، ضخیم و عمیق و بدون شرم است.

(*این یک نظرسنجی مخصوصاً فصل 1 است. در حالت ایده‌آل این سریال در فصل‌های بعدی بهتر شد.*) از آنجایی که از جانبازان طولانی مدت گابریل برن بودم، انتظار یک نمایش درخشان و بی‌قرار را داشتم. در عوض، من یک اپرای پاک کننده استتار شده هوشمندانه پیدا کردم.

سرعت، قدرت و بازی عمیقاً مجذوب کننده است، اما به عنوان یک نمایش جدی، اعتبارش کم است. چیزی که من همچنان به آن فکر می کردم این بود که "چطور ممکن است پل وستون در هر نقطه ای چنین درمانگر وحشتناکی باشد؟" هر یک از این موارد به اندازه کافی ممکن است، از جمله انجام خودمحورانه لورا (که به نحوی متخصص بزرگ ما هرگز نمی‌داند چگونه می‌تواند به طور کامل بر تعداد زیادی از جلسات رسیدگی کند.) با این حال خود پل تحمل ناپذیر است - هر دو به عنوان یک فرد و به عنوان یک روانشناس علاوه بر این، نه با توجه به سؤالات سخت، بلکه به دلیل خلق و خوی غیرعادی دردناک او، نزدیک به نادانی و عدم ارتباط با ذهن خود. من نیز در بسیاری از جلسات، محدودیت های تجاوز شده را تایید نکردم، بیشتر در مورد لورا، که یک متخصص واقعی در یک درخواست کوچک به شخص دیگری اشاره می کرد. من در واقع متوجه می شوم که روزنامه نگاران در حال فشار آوردن به پاکت اخلاقی هستند تا مردم را تماشا کنند، اما اگر به هر طریقی با راهنمایی علم مغز و قراردادها و اخلاقیات آن آشنایی داشته باشید، هنوز آزاردهنده است.

حتی اگر بتوانید به طریقی فراتر از خار، پوزخندهای بدبختانه و تلو تلو خوردن پل حرکت کنید، "جلسات" او با جینا مرتب می شود. اینکه چرا او او را تحمل می کند یک راز نیست، اما یک اشتباه است. درست است یا خیر که او برای این ملاقات ها پول می دهد؟ به شرطی که این درست باشد، پس از آن که او بیش از یک بار زندگی، گذشته و غیره او را بررسی می کند، به عنوان یک بیمار کاملاً دور می شود. اگر او به او پول نمی دهد و آنها صرفاً به عنوان همراهان مادام العمر گفتگوهای صریح دارند، پس او یا تا حدودی مازوخیست است، بیش از حد متروک است، یا در همدردی خود واقعاً شبیه بودا است، زیرا او یک مکنده خودخواه است. آیا جینا با اجازه دادن به خود در نمایش پل (بدون توجه به قسمت) به او کمک می کند؟ من تا آنجا که فهمیدم اهمیت دادن را کنار گذاشتم.

اگر هرگز با یک متخصص کار نکرده اید و یک روز با فردی مانند پل وستون درمان می شوید...RUNNNN.

/> در یک نکته مثبت، دایان ویست و میشل فوربس در اینجا نفس گیر هستند.

من نیاز داشتم که به او عادت کنم...اما این چیزی است که زمانی اتفاق می افتد که شما نیاز به تعویض درمانگر داشته باشید.

اکنون، می توان تمام انگیزه های بالقوه را برای رد درمان بیشتر - به این دلیل که ... سرکش ، دشوار، خشمگین - یا می توان به آن فرصت داد و دید چه اتفاقی می افتد.

خب من او را دوست داشتم. یک تن (او مساوی با برن نیست. او منحصر به فرد است.) من به او احترام می گذارم. من مشتاق هستم که بفهمم او چگونه پاسخ می دهد، چه می کند و چه چیزی پشت شخصیت او وجود دارد.. زندگی... موارد خوب هستند (و جوئل کینامن به عنوان معشوق او نیز - جنبه فوق العاده ای به زندگی خود اضافه می کند).

جایی که من به طور مداوم وانمود به تشدید می کنم... لیلا است. من نمی فهمم نگرانی من با او چیست.. من اغوا شدم که بگویم این عدم اصالت اوست؟ من می‌توانستم بخشی از بیماران را در طول کل دوره «در حال درمان» «ناراحتی» داشته باشم، اما این روی رایج‌ترین روش تصور کردن دیدگاه‌شان و ارتباط با آنها تأثیری نداشت. با او، جالب است، آن را بسیار خاموش است. او بدون شک یک سرگرم کننده خوب است، خوب گریه می کند و مانند یک چیز زیبا، حق شناس، خراب، محافظت شده رفتار می کند. در هر صورت، هیچ واقعیتی برای من وجود ندارد.

تعداد زیادی از همراهان من در حال کمک گرفتن هستند و ما در مورد نمایش بحث می کنیم - هر یک از آنها چیزی بسیار شبیه به هم احساس می کنند، بنابراین به چه دلیل چیزی باید به طور اضافی تشریح شود... من نمی فهمم چه نوع فرافکنی در اینجا اتفاق می افتد ... :)

اگر نمایش را گرامی می داشتید، پیشنهاد می کردم، به آن فرصت بدهید. (خانه او واقعاً خوب یا بد نیست!) من بیش از حد احساس ناراحتی کردم و فکر کردم: wtf-چرا؟ همچنین، چرا آن را «در درمان II» نمی‌نامیم... نزدیک به پایان s4، همه چیزهایی که به نظر بی‌ربط می‌آیند

و من دلیل این را نمی‌دانم که چرا افراد یک فصل کامل را پس از آن بررسی می‌کنند. قسمت اول.. من دلیل این را نمی دانم که چرا افراد قسمتی را که در صفحه آن تماشا کرده اند ممیزی نمی کنند.

POPLES! در صورتی که روی یک قسمت کلیک کنید به صفحه آن می‌روید... می‌توانید نظرسنجی را به همان روشی که در صفحه اصلی انجام می‌دهید، در آنجا بگذارید!

(مگر اینکه بدیهی است، یکی نیاز به سقوط داشته باشد. مثل بچه ای که عمداً یک تناسب عجیب را مطرح می کند..)

بدون شوخی - مطمئنم که در همه موارد شبیه به هم نیست، بلکه به شیوه ای که شخصیت های این نمایش به چیزهای عمیق و فردی می پردازند، هنوز نمی توانم خود را بررسی کنم. این به عنوان نوعی احترام عمیق برای شخصیت ها - به طور خاص سوفی - شروع شد. او جذابیت خاصی داشت که فقط من را جذب کرد و باعث شد نیاز به شناختن او داشته باشم، همان طور که پل به او می گوید که احساس می کند، وقتی از او می پرسد که آیا لازم است "با شیشه تقویت کننده" به سمت او برود. ردیابی هر چیزی برای گرامی داشتن

اما صحنه ای که بیشترین ضربه را به من زد زوج جیک و امی در پنجمین ملاقاتشان بود. زمانی که امی با آن روکش کاملاً در چشمانش جست و جو می کند، کسی که جیک از آن نفرت دارد، اعلام می کند که به جدایی نیاز دارد. بعلاوه، جیک به سادگی از هم جدا می‌شود و در دامان او گریه می‌کند، اما در هر صورت نمی‌تواند غرور خود را از بین ببرد تا به او دلداری دهد. من از این موضوع بسیار ناامید شدم و شهادت دادم که "نیازی ندارم او باشم. باید با همدستم بهتر از این رفتار کنم." با این حال، در آن مرحله متوجه شدم که مشکل من این نبود که برای شخصیت‌ها متأسف باشم، یا استرس در مورد اینکه چگونه با کسی رفتار کنم، اما تصدیق اینکه چگونه با کسی رفتار می‌کنم. چقدر قبلا او بودم همچنین، هم ترسناک و هم نگران کننده بود. من از آن زمان واقعاً آن را مدیریت کرده‌ام و شروع به نشان دادن غرور خود کرده‌ام.

این یک برنامه قوی و قوی است و من دوست دارم باور کنم که اصلاحات کمی در آن وجود دارد. همه من نمی‌دانم چگونه آن‌ها این کار را انجام دادند، با این حال HBO هدف واقعی درمان را دقیق ارزیابی کرد. شاید به طور بیش از حد مؤثر کنار هم قرار می گیرد، یا گاهی اوقات بیش از حد خوشایند ادغام می شود، اما واقعیت اصلی آن این است که نزدیک و فردی است، و کمی امید می دهد.

شاید این بیشتر یک رکورد فردی باشد تا یک بررسی مشروع. از یک سریال، با این حال این برنامه مانند هیچ سریال دیگری با من تماس گرفته است، و از این بابت بسیار سپاسگزارم.