🎥 دانلود سریال Mr. Robot 2015 (آقای رُبات) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

«آقای ربات» در مورد برنامه نویسی جوان به اسم الیوت است که با هک کردن مردم با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند. او از توانایی‌های خودش به عنوان سلاحی برای حفاظت از کسانی استفاده می‌کند که برایش اهمیت دارند، اما ناگهان خودش را بین یک شرکت امنیتی که آنجا کار می‌کند و دنیای زیرزمینی هکرها که وی را وادار می‌کنند شرکت‌های آمریکایی را هک کند می بیند…
Mr. Robot درامی مدرن و پیشرفته در مورد برنامه نویسی جوان به اسم Elliot با بازی Malek که که از نوعی اختلال و بیماری ضد اجتماعی ناتوان کننده رنج می بره و تصمیم می گیرد که فقط از راه هک کردن مردم به اونها متصل شه. او از توانایی های خودش به عنوان اسلحه ای برای حفاظت از کسانی که براش مهم هستن استفاده میکنه و ناگهان خودش رو بین شرکت امنیتی ای که براشون کار میکنه و دنیای زیرزمینیِ هکرها که وی رو وادار میکنن شرکتهای آمریکایی رو هک کنه قرار میگیره...
آقای ربات در مورد برنامه‌نویسی جوان به اسم الیوت است که با هک کردن مردم با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند. او از توانایی‌های خودش به عنوان سلاحی برای حفاظت از کسانی استفاده می‌کند که برایش اهمیت دارند.
mr robot «آقای ربات» در مورد برنامه نویسی جوان به اسم "الیوت" می باشد که با هک کردن مردم با آنها ارتباط برقرار می کند. او از توانایی های خودش به عنوان اسلحه ای برای حفاظت از کسانی که برایش مهم هستند استفاده میکند، اما ناگهان خودش را بین شرکت امنیتی ای که آنجا کار میکند و دنیای زیرزمینیِ هکرها که وی ...

جهت دانلود سریال Mr. Robot 2015 (آقای رُبات) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

برنامه تلویزیونی مورد علاقه من در همه زمان ها Office است. در حالی که این عالی است و همه برای سرگرم کننده های سبک قلب ، خاموش ، قابل انعطاف ، من واقعاً می خواستم چیزی بیشتر از داستان و شخصیت محور پیدا کنم که بتوانم به آن وارد شوم. و پسر آن را پیدا کردم.

این نمایش تلویزیونی یک شاهکار است. شخصیت ها بسیار لایه لایه و جالب هستند و این فقط با بازی های جذاب بازیگران با استعداد افزایش می یابد. ملک در نقش الیوت عملکردی مرموز و گاه شوم - در عین حال به نوعی دوست داشتنی - ارائه می دهد. وی هنگام به تصویر کشیدن مشکلات روحی و روانی الیوت ، آن را رمپ کرده و از پارک خارج می کند ، و این یکی از دردناک ترین و در عین حال مستندترین تصاویر بهداشت روانی است که تاکنون بر روی صفحه نمایش قرار گرفته است. بازی های او در کنار Christian Slater درخشان پویایی باورنکردنی ایجاد می کند که نمایش را به جلو هدایت می کند. بازیگران پشتیبانی همه عالی هستند و به همه آنها وقت کافی برای نمایش فیلم داده می شود ، و یک شخصیت واقعاً سه بعدی ایجاد می کنند.

نوشتن در سطح بالایی است ، با خطوط داستانی متشنج و تکان دهنده ، پیچ و تاب های زمین شکن که کل رنگ قسمت های قبلی را تغییر می دهد. در پایان قسمت ها ، من معمولاً خودم را با آرواره خوب می دیدم. و ترس از ایجاد فشار بر روی مشعل سوزاندن برای ارائه لحظاتی با سرعت کم و انسانی تر است. این یک ترکیب خوب و متعادل با لبه های صندلی در یک قسمت ایجاد می کند ، سپس در لحظات بعدی حرکات تند و مشخص و مشخص شخصیت تعریف می شود. یک مثال عالی که به ذهن خطور می کند ، فصل دلهره آور 3 ، قسمت 8 است: "من را حذف نکن" ، که موفق به قسمت های سریع و هیجان انگیز 5 و 7 می شود.

من متر در دومین بازدید من از این نمایش. نه تنها تجربه تماشا کاملاً متفاوت و در عین حال به همان اندازه سرگرم کننده دارد ، بلکه میزان عالی بودن نوشتن را برجسته می کند. خطوط و سرنخ های کوچکی از همان ابتدا درست بهم می خوردند - پیچ آخر در تمام مدت در چهره ما بود ، اما خیلی خوب پنهان بود و هیچ کس نمی توانست آن را ببیند. آنها از همان ابتدا کل داستان را برنامه ریزی کرده بودند و نشان می دهد - این واقعاً داستان پردازی درجه یک است.

هر از چند گاهی ، یک اپیزود همراه با قالب کاملاً متفاوت با قسمت های دیگر فصل ارائه می شود . این بیننده را روی انگشتان خود نگه می دارد ، حدس می زند که چه وقت یک قسمت دیگر به سبک "بطری" روی صحنه می رود - چیزی که واقعا تجربه مشاهده را افزایش می دهد. و اینها فقط به خاطر متفاوت بودن وجود ندارند - همه آنها واقعا به خوبی اجرا شده اند. از افتتاحیه سبک کمدی عجیب و غریب و در عین حال نبوغ آمیز در فصل دوم گرفته تا قسمت طولانی فصل چهارم صامت داستان تنش. و این حتی به ذکر است که احتمالاً بهترین قسمت کل نمایش نیست - یک بازی صحنه ای هیجان انگیز و در عین حال ویرانگر در اواسط فصل 4.

همه اینها با نمره اصلی باورنکردنی و انتخاب های موسیقی الهام گرفته شده تأیید می شوند . جای تعجب نیست که من موسیقی را که هنرمند مورد علاقه من در همه زمان ها ارائه می دهد ، دوست دارد ، ویژگی های M83 بسیار زیاد است. حماسه های M83 "Intro" و "Outro" کاملاً متناسب با درام پرتحرک جهان است و نتیجه گیری شایسته ای را به ترتیب در دو فصل آخر انجام می دهد. من حتی قرار نیستم که در فینال بزرگ شروع کنم ، در غیر این صورت من این مرور را تا شب تایپ می کنم.

من باید بهترین ها را تا آخر ذخیره کنم. وقتی می گویم این زیباترین فیلم حرکتی است که دیده ام ، هیچ اغراق وجود ندارد. فکر پشت هر حرکت دوربین ، پالت رنگ و توجه به جزئیاتی که در هر عکس وجود دارد ، هر کادر نفس گیر است. فاصله منفی برای افزایش احساس انزوای شخصیت ها و قطع ارتباط آنها از یکدیگر - قاب بندی معنی خاصی دارد. و می توانم این را در مورد تعداد کمی از رسانه ها بگویم. حتی چیزهای کوچکی مانند کارت عنوان های سبک دار که از اپیزود به اپیزود دیگر تغییر می کند ، هنگام فیلمبرداری با تغییر سبک فیلمبرداری به روش های متداول فیلم سازی در دراماتورترتر شدن فیلم ، مانند قسمت های مختلف ، جعبه حروف صفحه نمایش تغییر می کند - همه اینها از نظر بصری اضافه می شوند یک تجربه قابل توجه.

تعداد نسخهای کافی برای استفاده در توصیف این نمایش وجود ندارد. سنگ نوشته های خوب و فیلمبرداری زرق و برق دار آن نشان می دهد تلویزیون به همان اندازه آخرین فیلم پرفروش چند میلیون پوندی سینما است. یک شاهکار واقعی که همیشه مدیون نابغه سام اسماعیل و کل بازیگران و اعضای تیم آن بودم. خداحافظ دوست

قسمت پایلوت این مجموعه نویدبخش خوبی است. با خطر عدم پذیرش تماشاگر تلویزیونی مدرن که به نمایش های فاقد محتوای واقعی عادت کرده است ، مطمئناً مخاطبان اصلی تماشاگران را که احساس می کنند با برنامه های معمول امروزی بیگانه هستند ، مجذوب خود می کند. در هنگام روایت اپیزود ، داستان از طریق افکار قهرمان داستان به موضوعاتی مانند انقلاب اجتماعی و دیجیتال می پردازد. وضع موجود رفتار اجتماعی مدرن ، مصرف گرایی و حرص و طمع شرکتی حاکم بر رضایت خاطر در بین پرولتاریا مسئله اساسی است که هم نمایش و هم قهرمان با کمال تحقیر به آن پرداخته اند. از قضا این س begال پیش می آید که اگر رضایت خاطر ما از کیفیت کالاهای مصرفی - مانند برنامه های تلویزیونی غیراستاندارد - در جامعه ما چنان جا افتاده باشد ، که سرانجام با واحه ای از نوع بیان هنری با استعداد که این نمایش ارائه می دهد ، استقبال خواهیم کرد آیا در تلاش برای جذب مخاطب گسترده تر ، مات و مبهوت یا خسته نخواهیم بود ، آیا ما می توانیم از سلیقه معمول خود فراتر برویم یا سطح روایت های واقعی و قابل تأمل ، باعث بی علاقگی در بین مخاطبان صندلی معمولی و در نهایت مرگ نمایش؟

دقیقاً مانند سایر برنامه های موفق مانند "نظریه انفجار بزرگ" و "خانه" ، که علی رغم برخی جنبه های بسیار فنی گفتگو که بیش از حد اکثریت است ، طرفداران زیادی پیدا کرد. از نظر بینندگان ، آقای ربات از این الگو پیروی می کند و هنوز هم با بررسی واقعیت محتوای فنی آن و حفظ اعتبار آن ، مخاطب اصلی خود را حفظ می کند.

اکثر فیلم ها یا برنامه ها با موضوع هکر یا علوم رایانه ای با نمایش دنیای دیجیتال همانطور که یک خیال پردازی است ، "خنکی" آنچه را که هنگام خشک شدن کد کامپیوتر ظاهر می شود را بیش از حد بزرگ نشان می دهند به جای کدگذاری دقیق تر و در عین حال ساده ، متن ساده یونیکس بر روی صفحه رایانه. من متعجب شدم و همچنین از دیدن قسمتهای واقعی علوم کامپیوتر از این قسمت که نمایانگر دقیق یک سناریوی واقعی هستند ، بسیار شگفت زده شدم. همانند سایر برنامه های موفق با خطوط داستانی مشتق از موضوعات پیچیده (مانند پزشکی یا فیزیک نظری) ، میزان گفتگوی فنی آنقدر زیاد نیست که اکثر مخاطبانی را که نمی فهمند ، خسته کند ، بلکه فقط کافی است آنها را مجذوب خود می کند و شاید حتی آنها را اندکی آموزش دهد ، زیرا نگاهی اجمالی به جهانی جذاب دارند که در غیر این صورت قدرت و نفوذ آنها را درک نمی کنند.

امید من این است که ایالات متحده آمریکا - شبکه ای که برنامه روی آن پخش می شود - تشخیص دهد که آنها طلا زده اند و اگر بینندگان با کندی شروع کنند ، ترسیده نخواهند شد. بیشتر نمایش های این کالیبر مخاطبان زیادی را به خود جلب نمی کند ، بلکه شروع به جمع آوری یک فرقه قوی می کنند و بعداً به یک ضربه بزرگ تبدیل می شوند.

با Breaking Bad این نوع تردید را در بین مدیران شبکه مشاهده کردیم. دقیقاً مانند ایده یک معلم مدرسه که برای پرداخت هزینه های پزشکی خود روش پخت و پز تهیه می کند ، یک کامپیوتر شخصی مبتلا به اختلال اجتماعی و اسکیزوفرنی احتمالی که روزانه در یک شرکت امنیتی شبکه کار می کند و شبانه مشغول بازی هکتیست اجتماعی است چیزی نیست که فوراً "بلاک باستر" را فریاد بزند.

امیدوارم که زمان برگزاری این نمایش با توجه به وقایع اخیر در دنیای هک و امنیت سایبری شامل ناشناس ، ادوارد اسنودن ، جولیان آسانژ ، راس اولبریخت و آرون سوارتز بزرگترین نقطه قوت آن باشد. . در مورد هک و تأثیری که افراد می توانند از طریق کار "هکتیویست" خود بر جامعه بگذارند ، بینندگان اکنون بیش از هر زمان دیگری آموزش می بینند.

شخصیت اصلی آقای ربات از بسیاری جهات به این افراد شباهت دارد ، و قابل قبول بودن خلق و خوی او با مشکلات فردی آنها تأیید می شود. در جایی که آنها از اهداف نهایی خود کوتاه آمده اند و نتوانسته اند از دستگیری در امان بمانند ، مخاطبان برای ضد قهرمان جدید مورد علاقه خود از والتر وایت ریشه می اندازند تا با کارهای هکتیست خود یک انقلاب اجتماعی تحریک کند. اینکه آیا او موفق شود یا با همان مرگ روبرو شود ، به نویسندگانی بستگی دارد که این قسمت اول درخشان را طراحی کرده اند.

درست! من هیچ ثانیه ای را تلف نمی کنم! آقای ربات به معنای واقعی کلمه یکی از بهترین سرگرمی هایی است که تا کنون ساخته شده است! یک شاهکار تلویزیونی فشرده، تند نوشت، ماهرانه بازی، گلزنی فوق العاده و با شکوه تولید شده است. نفسی تازه در یک وضعیت غیر درخشنده سینما به طور کلی در دهه گذشته یا بیشتر. این نمایشی است که از همان ابتدا تا آخرین صحنه آن با دقت برنامه ریزی و اجرا شد. یک برنامه تلویزیونی که از اولین صحنه تا آخرین پایان رضایت بخش و حماسی من را درگیر خود کرد. نمایشی که با من ماند، من را مجذوب خود کرد، آزارم می دهد و در عین حال به من الهام می بخشد. نمایشی که داستانی منحصر به فرد را با تفسیرهای اجتماعی متعدد و آموختن از آن روایت می کند. واقعاً چنین شاهکارهایی سخت به دست می آیند! من حتی نتوانستم طرح این نمایش را در این بررسی مجزا جای دهم، بنابراین به جای آن فقط در مورد چیزهایی که در این نمایش دوست دارم صحبت می کنم، بنابراین به اینجا می رویم:

داستان: این نمایش یکی از پیچیده ترین داستان هایی است که من تا به حال در هر رسانه ای دیده ام. و در بعضی مواقع، به خصوص فصل اول، همگام شدن با آن سخت است. چیزهای زیادی در حال رخ دادن هستند، اما مانند "حماقت آتش سریع" از جی جی آبرامز نیست که شما حتی نمی توانید برای یک ثانیه مکث کنید تا قبل از وقوع رویداد احمقانه بعدی، فکر کنید که چه اتفاقی افتاده است. این یک داستان بسیار لایه‌ای، چند بعدی و چند منظری است که پر از شخصیت‌های منحصربه‌فرد است که به روش خاص خود احساس و عمل می‌کنند. خلاصه داستان این سریال در مورد هکری به نام الیوت است که می خواهد با از بین بردن 1% از 1% برتر، وضعیت موجود را از بین ببرد. کسانی که بدون اجازه خدا را بازی می کنند. از آنجا، نمایش به چیزی بسیار بیشتر و متفاوت با شوک ها و پیچش ها تبدیل می شود که تقریباً از هر چیزی که در هر برنامه تلویزیونی می بینید بهتر است. این امر عمدتاً به این دلیل به دست می‌آید که داستان از دیدگاه الیوت روایت می‌شود، او راوی داستان اما در عین حال غیرقابل اعتماد است. بنابراین، وقتی چیزها دوباره متنی می شوند، می دانید که درگیر برخی پیچش های جالب هستید. من همچنین در اینجا به کارهای باورنکردنی که توسط سازندگان این نمایش در برنامه سازی گذاشته شده است اشاره می کنم. به معنای واقعی کلمه هر خط کد برنامه نویسی به صورت واقعی انجام شده است و شگفت انگیز به نظر می رسد. و مواقعی وجود دارد که می‌توانید به الگوریتم‌هایی که الیوت استفاده می‌کند نگاه کنید و واضح است که آنها به طور واقعی ساخته شده‌اند، و این به نمایش احساس واقعی‌تری می‌دهد.

شخصیت‌ها و بازیگری: همانطور که قبلاً اشاره کردم، شخصیت ها همه منحصر به فرد، متفاوت و با مجموعه ای از ویژگی ها و معایب منحصر به فرد خود هستند. و در اینجا من کمی بیشتر به بازیگری این نمایش خواهم پرداخت. این به معنای واقعی کلمه یک استاد کلاس در بازیگری است. منظورم این است که گاهی اوقات حتی فراموش می‌کنید که در حال تماشای بازیگرانی هستید که برخی از نقش‌های تلویزیونی را بازی می‌کنند، اما فکر می‌کنید دارید زندگی یک نفر را در جلوی خود تماشا می‌کنید. حتی یک اجرا در این نمایش اجباری نیست، هیچ چیز به عنوان وحشتناک یا بیش از حد به نظر نمی رسد. همه چیز طبیعی به نظر می رسد، در واقعیت مستقر است و تماشای آن جالب است. و دیدن چنین اجراهای خوب همراه با داستان های خوب، طراوت بخش است، آنها در واقع یکدیگر را تقویت می کنند. من معمولاً در مورد بازیگری هیجان‌زده نمی‌شوم، زیرا بیشتر صنعت فیلم ما از داستان استفاده می‌کند تا بازیگران بازی‌های عالی را برای برنده شدن جوایز در مراسم جوایز ارائه دهند. اما در اینجا، حتی باید اعتراف کنم که این نمایش ماهرانه بازی و بازی شده است، با هر بازیگری که اجرای باورپذیری ارائه می دهد که شما را حتی بیشتر در دنیایی که این نمایش خلق می کند غرق می کند.

فیلمنامه: اکنون، من من در پیچ‌نویسی متخصص نیستم، اما تعداد قابل توجهی از برنامه‌ها و فیلم‌های تلویزیونی را تماشا کرده‌ام تا بدانم چه زمانی در حال تماشای یک برنامه یا فیلم خوب و چه زمانی در حال تماشای زباله‌های مطلق هستم. و این یک نمایش مکتوب فوق‌العاده با دیالوگ‌های عالی و پیچش‌های دیوانه‌کننده و غیرمنتظره است که در مواقعی تماشاگران را کاملاً از اتفاقی که افتاده گیج می‌کند. و اینجاست که ستایش واقعی آغاز می شود. سام اسماعیل خالق این نمایش است و نویسنده و انسان نیز با آن کار فوق العاده ای انجام می دهد. به معنای واقعی کلمه تمام جنبه های این نمایش با دقت طراحی شده است تا جایی که در پایان متوجه خواهید شد که کل نمایش از ابتدا با دقت برنامه ریزی شده است. من به پیچش‌های این نمایش اشاره کرده‌ام، و خب، سام بهترین و بهترین پیچش را تا آخرش به جای می‌گذارد، در آن چیزی که من فقط می‌توانم آن را به عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین و راضی‌کننده‌ترین فینال‌هایی توصیف کنم که فکر می‌کنم تا کنون داشته‌ام. تماشا شده است.

نتیجه: یکی دیگر از مواردی که نمایش از آن فراتر می رود، موسیقی است. و صادقانه بگویم مک کویل مردی نبود که در این نمایش چیزهای زیادی درباره او بدانم. در واقع تا این نمایش هرگز نام او را نشنیده بودم. اما پسر امتیاز فوق العاده ای به دست می آورد. موسیقی متن فیلم کاملاً برای این نمایش ساخته شده است. در صورت نیاز، اتمسفر و تنش را بهبود می بخشد. و در عین حال پس از مدتی گوش دادن به آن به طرز وحشتناکی آزار دهنده است. واقعاً اینجا کار استادانه ای است!

راستش نمی توانم به اندازه کافی چیزهای عالی در مورد آقای ربات بگویم. این یک شاهکار تلویزیونی ماهرانه ساخته شده، دقیق نوشته شده، با بازی بی عیب و نقص، با گلزنی وحشتناک است. شبیه آن را فقط یک بار در زندگی پیدا می کنید. این چیزی است که سینما برای آن اختراع شده است. هیچ چیز مزخرف CGI یا مجموعه های بزرگ بیش از حد، در عوض همه چیز در این نمایش پایه، واقعی و بسیار معتبر است، تا جایی که حتی می توانید فکر کنید که چنین چیزی می تواند در زندگی واقعی اتفاق بیفتد. اگر بخواهم از این نمایش ناراحت باشم، تنها چیزی که واقعاً مرا آزار می‌دهد این بود که چگونه سریال خط داستانی تایرل ولیک را حل می‌کند. تا حدودی ارزان و محو شده بود، مثل اینکه وقت نداشتند وضوح مناسبی به آن بدهند، و فقط یک صحنه تصادفی را در آنجا پرتاب کردند. نکته دیگر فقط یک ناراحتی جزئی خواهد بود و آن این است که نمایش گاهی اوقات به سختی می توان دنبال کرد، به خصوص در نیمه دوم فصل 1 و کل فصل 2. اما آن سوزش های نسبتاً آهسته برای اجرای سوم ضروری است. و فصل چهارم برای درخشش. جدای از آن، این نمایش از هر نظر تقریباً بی عیب و نقص است. من حتی تا آنجا پیش می روم که آن را بهترین نمایش نوشته شده ای که تماشا کرده ام و از نظر من بهترین نمایش نوشته شده تا به حال! این یکی از آن جواهرات کمیاب است که توسط بسیاری از مردم نادیده گرفته می شود، اما کسانی که آنها را تماشا می کنند تأثیر می گذارد و الهام می گیرد. و من از صمیم قلب توصیه می کنم این برنامه را تماشا کنید! این واقعا یکی از بهترین ها است! 10/10

من هم مانند بسیاری از مردم تا یک سال پیش از مستر ربات اطلاعی نداشتم، یعنی زمانی که تصمیم گرفتم یک ساعت به آن هدیه بدهم و از آن زمان تاکنون سعی کردم افراد بیشتری این نمایش دیدنی را تماشا کنند.
آقای ربات الیوت آلدرسون را دنبال می کند، مردی که روزها مهندس امنیت سایبری و شب ها هکر است. یک روز، مردی به نام آقای ربات او را در گروه هک زیرزمینی خود استخدام می کند تا E Corp، بزرگترین شرکت بزرگ جهان را نابود کند.

مدتی است که این نمایش را تمام کرده ام و من من هنوز در مورد آن فکر می کنم تا به امروز این یکی از برنامه های مورد علاقه من در تمام دوران است. از صحنه ابتدایی قسمت اول به تنهایی می دانستم که درگیر چیز خاصی هستم. این نمایش سام اسماعیل است و او کارگردانی اکثر قسمت ها را بر عهده دارد. سبک خاصی وجود دارد که اسماعیل از آن استفاده می کند و آقای ربات را متمایز می کند. گستره زوایای دوربین، نحوه کادربندی صحنه ها و نحوه نورپردازی هر صحنه، این نمایش را منحصر به فرد و زیبا می کند. به نظر من حتی یک قسمت ضعیف هم در این سریال وجود ندارد. تصویر هک این نمایش فوق العاده واقعی به نظر می رسد. نحوه ویرایش و عکسبرداری آن را بسیار شدید و سرگرم کننده برای تماشا می کند. علاوه بر آن، امتیاز فوق العاده مک کویل را داریم. اگرچه اعتراف می کنم که به نظر می رسد یادآور آثار ترنت رزنور و آتیکوس راس است، اما به خوبی با لحن برنامه مطابقت دارد و من عاشق گوش دادن به آن هستم.

فصل 1 مقدمه ای عالی برای دنیای ترسناک Mr. ربات و شخصیت های آن. چیزهای زیادی در مورد تک تک شخصیت ها می آموزیم که منجر به پایان فصل حماسی می شود. این پر از سکانس های بسیار درخشان است که به طرز شگفت انگیزی ویرایش شده است. دیالوگ ها فوق العاده هستند به خصوص روایت الیوت که ما را به ذهن او می برد و به ما کمک می کند دنیا را از چشمان او ببینیم. فصل 2 چرخش غم انگیزتری دارد و در درجه اول بر توسعه شخصیت ها تمرکز دارد. این فصل کمترین علاقه من در بین این چهار فصل است، اما شخصیت ها و تهدیدهای جالبی را معرفی می کند که خطرات فصل های آینده را افزایش می دهد. فصل 3 کاملا دیوانه کننده است. این فصل خطرات را بیشتر می‌کند و به نقطه‌ای می‌رسد که نمایش به جای یک برنامه تلویزیونی، سینمایی می‌شود. سپس ما فصل 4 را داریم، فصلی که معتقدم مرزها را می شکند و یکی از بهترین پایان های یک سریال را تا به حال دارد!

من همچنین دوست دارم که سم اسماعیل چقدر تجربی با این سریال می شود. من همیشه مشتاقانه منتظر دنباله عنوان ابتدایی بودم زیرا هر بار چقدر متفاوت است. یکی وجود دارد که مانند یک کمدی کمدی عمل می کند و یکی به سبک The Shining. بسیار خلاقانه است و از تکراری شدن نمایش جلوگیری می کند. برخی از اپیزودها از منظر فیلمسازی و نویسندگی برجسته هستند. یکی هست که به نظر می رسد در یک عکس گرفته شده است، یکی بدون دیالوگ و دیگری که در یک لوکیشن اتفاق می افتد. به ویژه این قسمت ها هستند که کیفیت و ارائه مستر ربات را بالا می برند. جدای از ارائه، این نمایش به بسیاری از موضوعات مرتبط می پردازد. تفسیر آن در مورد جامعه، سیاست و بیماری روانی بیش از همه باعث می شود که آقای روبات بسیار قابل تامل و جالب باشد. این موضوعات را با دقت بسیار مدیریت می‌کند و برنامه‌ریزی سام اسماعیل و تیمش برای انتقال این موضوع از طریق داستان و شخصیت‌ها چیزی جز شگفت‌انگیز نیست.

یکی از بهترین جنبه‌ها، بازی است. رامی ملک در سراسر جهان کاملاً ستاره ای است. او الیوت را مجسم می کند و از طریق بیان خود به ویژه از طریق چشمانش که ظاهری خسته به الیوت می بخشد، عمق زیادی به شخصیت می بخشد. بازی کردن شخصیت سختی است اما ملک از هر نظر موفق است. دیدن کریستین اسلیتر پس از مدت ها بسیار خوب است و او همچنین در نقش آقای ربات فوق العاده است. کارلی چایکین و پورتیا دابلدی در نقش دارلین و آنجلا کار بسیار خوبی انجام می دهند. مارتین والستروم در نقش تایرل ولیک شگفت انگیز است. من را شگفت زده می کند که چقدر او می تواند چنین شخصیت عجیب و دیوانه ای را بازی کند. مایکل کریستوفر در نقش فیلیپ پرایس فوق العاده است. من عاشق صدای او هستم که باعث می‌شود در هر صحنه‌ای که حضور دارد، حضوری فرمانده داشته باشد. BD Wong در نقش Whiterose باورنکردنی است. این نقش دیگری است که بازی کردنش سخت است اما وونگ در تمام طول مسیر فریبنده است. گریس گامر نیز در اینجا بسیار خوب است و من از پیشرفتی که به نقش او داده شده بود، خوشم آمد.

علیرغم همه ستایش هایی که می کنم، این نمایش هنوز هم نقص هایی دارد. چرخش پایان فصل 1 که در آن متوجه می‌شویم الیوت و آقای ربات همان شخص هستند کاملاً از Fight Club جدا می‌شود و در برخی مواقع خط داستانی آنجلا به اندازه بقیه شخصیت‌ها جالب نیست.

جدا از مسائل جزئی که دارم، مستر ربات تجربه ای خواهد بود که هرگز فراموش نخواهم کرد. میزان فکر، مراقبت و برنامه ریزی که در نمایش انجام شد مرا شگفت زده کرد. تک تک اجراها عالی هستند و سام اسماعیل فیلمساز بسیار با استعدادی است که امیدوارم در آینده به خلق فیلم ها یا نمایش های هیجان انگیزی از این دست ادامه دهد.

به طور کلی این سریال 9.0/10 قوی است و بهترین فصل آن فصل 4 است.

فصل 1 به طور کلی این فصل 8.6/10 است. فصل اول قوی با چیدمان حیرت انگیز و نتیجه ای باشکوه. پیچ های هیجان انگیز جاده در این فصل شگفت انگیز بود. قسمت‌هایی بودند که تا حد زیادی بی‌نظیر بودند، اما به طور کلی فصلی باورنکردنی بود.

فصل 2 به طور کلی این فصل 8.5/10 است. بخش اصلی این فصل فوق العاده کند بود. سرعت بسیار وحشتناکی بود، حجم زیادی از داستان به خصوص با شخصیت های جانبی خسته کننده بود، و حتی داستان الیوت شروع به قدیمی شدن کرد. فصل در قسمت پایانی بسیار زیاد می شود و واقعاً نیمه اصلی را پس می گیرد. نتیجه ارزش تلاش را داشت و سفر برای هر شخصیت مستحق روند تدریجی بود. این فصل با فصل 1 همتراز نیست. در حالت ایده‌آل، نمایش از اینجا بهتر می‌شود و بدتر نمی‌شود.

فصل 3 در فصل عمومی 9.4/10 است. بهترین زمان نمایش تا این لحظه بازیگری، فیلمبرداری، موسیقی متن و سهام نسبت به دو فصل ابتدایی بهبود یافته است. ماجراجویی شخصیت الیوت در این فصل استثنایی بود. از شکسته و غمگین، تا شجاع و شجاع. الیوت فرد اصلی نبود که به شدت پیشرفت کند. آنجلا، شخصی که به او اهمیت نمی‌دادم، احتمالاً بهترین فرد این فصل شد. بخش دایره ای او احساسی بود.

دوست داشتنی ترین قسمت من در این فصل 3x8 با نام "eps3.7_dont-erase me.ko" بود. الیوت عملاً از خودکشی به نشانه ای دلگرم کننده برای مرد جوانی تبدیل شد که خواهرش اخیراً مشخص شده و کشته شده بود. آن صحنه ای که الیوت آتش می زند و تا آخرش نابود می شود، مرا به خود مشغول کرد. به طور کلی زمان حیرت انگیزی از تلویزیون است.

فصل 4 به طور کلی این فصل 9.5/10 است. مطمئناً این بهترین زمان نمایش است. از ابتدا تا انتها به طور کامل از آن قدردانی کرد. این زمان نزدیک به بهترین زمان تلویزیون بود.

هیچ یک از موارد هک ساختگی، همه نوآوری ها واقعی هستند، به سازمان ها، افراد و مناسبت های واقعی ارجاع نمی دهند. علیرغم این واقعیت که چند سازمان ساخته شده وجود دارد (به احتمال زیاد از ادعاها دوری می کنند، زیرا اینها قطعه ای از طرح هستند). تعداد قابل توجهی از شخصیت ها و افراد جذاب هستند، اما با در نظر گرفتن همه چیز، یافتن آنها دشوار است. به همین ترتیب، برخی چیزها کار نمی کنند، همه چیز در نظر گرفته می شود، مشابه زبان در یک فضای تجاری. به همین ترتیب بخشی از نمایش وجود دارد (نمی توان آن را بدون اسپویل معنا کرد/ نام برد) که ممکن است مشکوک باشد، اما به بیننده بستگی دارد. تحولات غیرمنتظره واقعاً مبتکرانه هستند و تعیین اینکه چه چیزی خواهند بود دشوار است. ، علیرغم این واقعیت که با فرض توجه دقیق می توانید آنها را از طریق سرنخ های حذف شده مرتب کنید. (من این کار را نکردم، اما مقالاتی با آنها پیدا کردم که خیلی زود مرتب شده اند). به همین ترتیب، تحولات غیرمنتظره فرصتی نیست، شبیه به پریدن شخصی از هواپیما بدون چتر نجات، اما در آن لحظه رسیدن به آب. تحولات غیرمنتظره در این نمایش به طور قابل ملاحظه‌ای پیچیده‌تر هستند و چیزهایی هستند که در زمان کلی پیش می‌رفتند، اما پنهان می‌شدند.

ج) قسمت‌های "فشرده"

این نمایش می‌تواند به راحتی به طور قابل توجهی شل شده است. من ارزش دارم که سازنده این کار را انجام نداده است. اپیزودها واقعاً پر بودند، انرژی اضافی روی قسمت های بیهوده سرمایه گذاری نکرد. بعد از اپیزود اصلی، تصور می‌کردم که خیلی بیشتر از آنچه واقعاً انجام داده‌ام صرف کردم. این به شما فاکتورهای واقعی متعددی را نشان می دهد که ممکن است ندیده باشید، و همچنین نشان می دهد که چقدر چیزهایی در جریان است که شما هیچ چیز در مورد آنها نمی دانید.

آقای ربات: نمایشی فوق العاده و امروزی استثنایی در انتقال احساسات موقعیت های کنونی.

الیوت، کارشناس موضوع رایانه شخصی، قول داده است که جامعه دلسرد کننده ما را با ابزار خود تغییر دهد و ترکیبی از آن را کاهش دهد. در این میان، تایرل بالقوه جوان، هیچ موقعیتی را از آن شرکت دقیق باز نمی دارد.

در طول نمایش، فیلمبرداری آن درخشان است. دارای عکس های فوری از تبادل بی نظیر در فصل اصلی است. در کنار یک طرح زیبا که در آن همه چیز را زیر سوال می برید. در طولانی مدت، تصویری قوی از رویه های هک معمولی ارائه می دهد.

با این حال، به تصویر کشیدن شخصیت ها کلیشه ای است. نه در هر صورت، با اشاره به این که بارها و بارها نسبت به نمایش مستقل خود احترام بیشتری نسبت به "Fight Club"، "Trainspotting"، "Death Note"، "Anonymous" و "Matrix" دارد.

به طور کلی، تماشای جذاب است و مطمئناً دقایق خود را دارد.

ص. برای درک اهمیت، برای کامل کردن فصل (به ویژه برای فصل 2) بسیار مهم است. وقتی 2 قسمت اولیه را پشت سر گذاشتید، قبل از نوشتن نظرسنجی ابتدا آن را تمام کنید.

Pss. متن فرعی دقیقاً هدف است: بدیهی است که تغییر محیطی واقعی است. «شکاف ثروت» به‌ویژه برای آن‌هایی که جوان‌تر از 40 سال سن دارند، در بالاترین حد خود قرار دارد (به سادگی به درصد خرید خانه و تعهد کم مطالعه نگاه کنید). بیکاری جوانان به بالاترین حد خود رسیده است. علاوه بر این، صرف نظر از اینکه در یک زمینه کاری «تحت تعقیب» هستید یا خیر، همچنان غمگین هستید زیرا دستمزد از محل کار تا این حد به شما کمک می کند.

من، مانند دیگر تحلیلگران مختلف این برنامه، به دلیل تماشای برنامه های شبکه تجویز شده برای تماشا، بسیار مشکوک بودم که خودم را به این موضوع در آمازون پرایم فرستادم. به من اجازه دهید تا با بخشی از نظرسنجی‌های مختلف تماس‌هایم را اشتباه انجام دهم.

برای اینکه این کار را دوست داشته باشید، نباید یک آدم نادان باشید. من مطمئنا نیستم. چیزهای هک که همه به آنها ارجاع داده شده بود، هیچ ایده ای نداشتم، اما احساس نمی کردم که این توانایی من برای درک طرح و یا محدود کردن خوشحالی من در مورد آن را تضعیف نمی کند. علاوه بر این، مطمئن هستم که سازندگان پروژه نیز به هیچ وجه قصد این کار را نداشتند.

این واقعاً کار ساخت الیوت در ادامه سریال جذاب بود. من از روشی که او از جمعیت استفاده می‌کرد تا (نوعی) آنچه در ذهنش اتفاق می‌افتد و فکر فعالیت‌هایش را درک کند، لذت بردم. با این استدلال که همه چیز را درک می کنید، شروع می کنید، سپس در قسمت 6 احساس می کنید چیزی نمی بینید. من علاوه بر این فکر می کنم این برنامه ریزی شده بود. ناامید نشوید، زیرا در نهایت همه چیز خوب به نظر می رسد.

من به تازگی مورد نیاز شخصیت اصلی را ارج می نهم. صادقانه بگویم، من به طور موثری از شخصیت های مورد انتظار، کسل کننده و تک لایه ای که دیگر فیلم ها و نمایش های غیر انحصاری هالیوود به نمایش می گذارند خسته می شوم. با در نظر گرفتن همه چیز، ما دیدگاهی در مورد یک فرد از نظر اجتماعی دست و پا چلفتی و خجالتی دریافت می کنیم که پیشرفت او در طول سریال یکی از جذاب ترین بخش هاست.

به شما هشدار می دهم، هر چیزی که تکمیل شده را برای شما تداعی کنید. ، از مسیر خارج خواهد شد.

این سریال را برای قسمت آخر به خاطر خواهم آورد. به خوبی انجام شد.

فصل اول و این فینال عالی بود.

من تاکید بر دیدگاه‌های بدبختی را در حین مدیریت سلامت عاطفی درک می‌کنم، با این حال کل نیروی مسلح ضعیف، طرح رز سفید اضافی بود. من ترجیح می دادم که آنها این را به 2 فصل، با توجه به شرایط رفتاری متعدد، و تأثیرات هک پربار بر ستون فقرات پولی یک کشور، ثابت کنند. کل چیزی نابود کننده در مقابل تلاش برای اصلاح خط داستانی که تا حد زیادی آن را به صفر رسانده بودند روی رز سفید. تأثیرات پنهان‌کاری سپاه E از کثیف شدن باعث رشد بدخیم در دو نفر از نگهبانان قهرمان می‌شود. اینها توطئه های باشکوه و داستان های جذابی بودند.

جراحتی که او را به سمت این شیوه رفتار وحشتناک سوق داد. علاوه بر این، "الیوت واقعی" که تلاش کرد تا با توسعه بیشتر جهان، چیزها را درست کند و در مقابل تخریب آن بود. آن ها موضوعات و خطوط داستانی جذاب بودند.

بقیه شامل رز سفید و نیروهای مسلح کسل کننده فقط می خواستند به گفته های هالیوود توجه کنند و ویژگی های مثبت نمایش را کاهش دهند.

اما یک بار دیگر، سرمایه گذاری قسمت های آخر با دستان ماهرانه مراقبت شد و در نهایت باعث سودمندی سریال شد.

در این مرحله، آقای ربات به عنوان سریال تلویزیونی شماره 1 من باقی می ماند. در هر منظر شگفت انگیز است. اساساً هر قسمت توسط سازنده، سام اسماعیل، آهنگسازی و هماهنگی می شود. تلاش هماهنگ او با فیلمبردار تاد کمبل کاملاً دوست داشتنی است. این سریال دارای موضوعات زیادی است. جامعه، دلتنگی، و به طور خاص چگونه قهرمان اصلی الیوت آلدرسون با این چیزها سازگار می شود. با سرپیچی از ژرفای علم مغز شکسته خود. شناخته شده ترین گلایه از این سریال این است که فصل بعدی افتضاح است. اگرچه نمی‌توانم بگویم افتضاح است، اما در تضاد با فصول مختلف بسیار کندتر است. در هر صورت، هنوز هم عالی است. فصل گذشته غیرقابل تصور است، حاوی ارجاعات عالی به فیلم‌ها و احتمالاً موفقیت شماره یک من از هر سریال تلویزیونی است. بازیگری باورنکردنی است. رامی ملک الیوت را بی عیب و نقص به تصویر می کشد، نمی توانستم تصور کنم که شخص دیگری نقش او را بازی کند. در مورد کریستین اسلیتر هم همینطور. بقیه بازیگران نیز افسانه‌ای هستند. به خصوص B. D. Wong. با این حال این سریال به طور گسترده مورد تحسین قرار می گیرد، من می پذیرم که توضیح اساسی این که به عنوان چند نمایش مختلف به خوبی شناخته شده نیست، ممکن است به این دلیل باشد که در ایالات متحده پخش شده است. برای هر کسی که آقای ربات را تماشا نکرده است، فوراً آن را تماشا کنید. این در آمازون رایگان است.

خوب، پس من سعی نمی کنم این نظرسنجی را بکشم و آن را بسیار طولانی کنم تا در هر صورت نتوانید بخوانید، این قطعاً یکی از آن نمایش هایی است که دیدن تک تک جزئیات، ماندن در آنجا را به شما جبران می کند. خود الیوت در پایان سریال از شما قدردانی می کند.

بعد از اتمام هر نمایش، این احساس جای خالی را داشتم، و در وجودم خالی بود که یک نمایش هرگز نمی تواند اساساً به این خارق العاده باشد (مثلاً من بازی‌های Breaking Terrible، Dim & Hallowed را تمام کردم و این احساس خلأ را در درونم داشتم) با این حال، این باعث شد که این سوال برایم ایجاد شود که چگونه زندگی‌ام را انجام می‌دهم، و باید آن را بهبود ببخشم، من نسبتاً انگیزه داشتم.

هرگز احساس بهتری نداشتم که یک ناظر باشم. اگرچه یک چیز را باید به خاطر بسپارید، سام اسماعیل یک علاقه مند به فیلم است، بنابراین او انگیزه های سختی را از فیلم هایی مانند Battle Club، The Sparkling و دیگر فیلم های نمونه گروهی می گیرد.

فقط آن را ببینید، سعی کنید فصل اول را تمام کنید و بعد از آن نمایش به سادگی به شما پاداش می دهد، و این بهترین نتیجه را در بین هر سریالی که در هر مقطعی دیده ام یا بهترین نمایشی که در هر مقطعی دیده ام دارد.

کلمات نمی توانند به تصویر بکشند که این نمایش چه اپوس بزرگی است. همه چیز عالی بود. شخصیت ها، ترکیب بندی، بازیگری، بدون سوال، همه چیز. تحولات غیرمنتظره به سادگی عالی هستند و هیچ قسمتی خسته کننده یا وحشتناک نبود. تکمیل نمایش تنها یک روش ایده آل برای اتمام این نمایش است. از همان ابتدا که اخیراً یک الیوت ساختگی را دنبال می کردیم، فقط یک شخصیت دیگر از الیوت واقعی بسیار گیج کننده و در عین حال بسیار دوست داشتنی بود. خیلی خوب می شد اگر می توانستیم همزیستی مناسبی را در بوداپست ببینیم که dom و darlene همزیستی مناسبی دارند و با این حال، تا حدودی به ناظران بستگی دارد که روند فکر آنها با رابطه آنها اتفاق بیفتد. توسعه غیرمنتظره در 407 بسیار کسل کننده و در عین حال بسیار دردناک بود. این بسیار تاسف بار است که الیوت با توجه به پدر بیمارش چقدر نیاز به ساخت این شخصیت ها داشت. علاوه بر این، الیوت ما، الیوتی که ما از 4 فصل فراتر از آن دنبال می‌کنیم، دنیا را تحت تأثیر قرار داد، او جهان را بهبود بخشید. این بدون شک بهترین برنامه ساخته شده است و من بسیار خوشحالم که آن را تماشا کردم. متوقف کننده ی نمایش.

به یاد می‌آورم اولین باری که درباره مستر ربات شنیدم، فقط 2 یا 3 قسمت منتشر شد و به عنوان یک "طرفدار نه چندان بزرگ" از رامی مالک و سامری طاقت فرسا تصمیم گرفتم آن را رها کنم. و بچه بودم. خارج از پایگاه، من نحوه انتخاب اپیزود اصلی را مرور نمی‌کنم، اما مطمئناً می‌توانم بررسی کنم که چگونه از چند دقیقه ابتدایی تا اپیزود به من متصل شد. چیز جادویی که در مورد این نمایش پیدا کردم این است که شما نیازی به درک کامل آنچه در حال رخ دادن است ندارید، به طریقی شما را به هم متصل می کند، شاید با توجه به این واقعیت که این نمایش به ما چیزی را نشان می دهد که می تواند در واقعیت رخ دهد. ? من هنوز نمی دانم من عملاً کل فصل اول را با ضربان قلب مشاهده کردم. مطمئناً هر چند وقت یک‌بار این کار کمی خسته‌کننده می‌شود، اما به نظر می‌رسد که سازندگان نمایش می‌دانند چه کار می‌کنند و بی‌عیب و نقص کار می‌کند. من قاطعانه آن را برای همه تجویز می کنم، بازی A+ است و طرح داستان فوق العاده است، من می خواهم باور کنم که آنها آن را در سطح مشابهی با ظهور فصل سوم حفظ خواهند کرد، در هر صورت مطمئن هستم که خواهند کرد.

آقای ربات تحت تاثیر برنامه ها و فیلم های متعددی از جمله "ماتریکس"، "باشگاه مبارزه" و برخی دیگر قرار گرفته است... علیرغم اینکه تحت تاثیر انبوهی از فیلم ها و نمایش های مختلف قرار گرفته است، این تاثیرات را به چیز جدیدی تبدیل کرده است. و استثنایی، همانطور که ما هرگز ندیده ایم. فصل یک فقط کامل است، از قسمت اصلی که می توانیم مهارت کسب کنیم، نمایش فوق العاده و منحصر به فرد است. الیوت یک قهرمان حقوق صاحبان سهام، متخصص حفاظت دیجیتال در روز، و یک هوشیار حول و حوش عصر است که از توانایی های هک خود برای به دست آوردن مشکل سازان استفاده می کند. با این حال، بیش از این است. الیوت باید در مقابل مسائل خودش بایستد. علاوه بر این، همانطور که نمایش ادامه دارد، متوجه می‌شویم که الیوت افسانه‌ای نیست که فکر می‌کنیم، او فردی مهربان است که باید «جهان را نجات دهد»، اما مشکلات عمیقی دارد. این نمایش چندین نوبت الهام‌بخش دارد و واقعاً عالی است. علیرغم این واقعیت که من فکر می کنم فصل دو صفر بیشتر در مورد تحولی که الیوت شروع کرده است و کمتر در خط مقدم افکار او قرار دارد (علیرغم این واقعیت که چنین است)، فکر می کنم فصل بعدی عالی است. نمایش فوق العاده ای، آن را پیشنهاد کنید!