🎥 دانلود سریال Naruto 2002 (ناروتو) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

انیمه درباره ی پسری به نام "ناراتو" كه در دهكده ای با نام "كونوها" ( برگ ) زندگی می كنه . پدر مادر "ناراتو" بعد از به دنیا امدن او از دنیا رفتند و او تنها زندگی می كند . وقتی "ناراتو" نوزاد بود هیولایی به نام "كیوبی" را در بدن او مهر كردن و به خاطر همین قضیه تمام مردم دهكده از ناراتو می ترسند و به نوعی او را از خودشون طرد كردند . سپس "ناروتو" تصمیم می گیرد ...
دوازده سال قبل از شروع داستان، روباهی شرور و قدرتمند با 9 دم به نام کیوبی به دهکده ی کونوها حمله می‌کند. هوکاگه چهارم با استفاده از یک طلسم قوی و با قربانی کردن خود موفق می‌شود کیوبی را داخل بدن ناروتوی تازه به‌دنیا آمده زندانی کند.ناروتو پسری یتیم است و اکثر مردم دهکده ی کونوها او را همان کیوبی می‌بینند و از او متنفر هستند. بنا به فرمان هوکاگه ی سوم هیچ‌کس حق ندارد در مورد وقایع رخ‌داده مرتبط با حمله کیوبی حرفی بزند؛ برای همین همسالان ناروتو چیزی در این مورد نمی‌دانند. با این وجود به‌علت رفتار بزرگسالان و تأثیر این رفتار تنفرآمیز بر روی فرزندانشان، ناروتو دوران کودکی خود را بدون هرگونه رابطه ی صمیمانه و دوستی سپری می‌کند. نتیجه این که ناروتو برای جلب توجه دست به انواع شیطنت و خرابکاری می‌زند. در آغاز ناروتو بدترین شاگرد مدرسه ی نینجاها است اما با تلاش زیاد قدرت‌های خودش را افزایش می‌دهد و بالاخره فارغ‌ التحصیل می‌شود. پس از فارغ‌ التحصیلی، نینجاهای مبتدی به گروه‌های سه نفره تقسیم می‌شوند. ناروتو نیز به همراه ساسوکه اوچیها (بهترین شاگرد مدرسه) و ساکورا هارونو (که ناروتو به او علاقه‌مند است) در یک گروه قرار می‌گیرند. تربیت آنها را هم کاکاشی هاتاکه یکی از بهترین نینجاهای کونوها (که همیشه ماسکی بر صورت دارد) به عهده می‌گیرد.
ناروتو اوزوماکی، یک نینجای نوجوان شیطون، در تلاش است تا به رسمیت شناخته شود و رویای تبدیل شدن به هوکاگه، رهبر دهکده و قوی ترین نینجا را در سر می پروراند.

جهت دانلود سریال Naruto 2002 (ناروتو) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

یک کیک ماهی ژاپنی با الگوی چرخنده (بیشتر صورتی) روی آن ، معمولاً در رامن شناور است. این همان "ناروتو" است. و به دلایلی عجیب و غریب این است که چگونه این انیمیشن به وجود آمده است.

نمی دانید؟ خوب برای مبتدیان ، من این برنامه را دوست داشتم همانطور که دوست دارم یک ناروتو در رام بخورم. مانند کیک ماهی ، چیزی نیست که هر روز ببینید. این نمایش از یک پیش فرض اصلی برخوردار بود ، امکان یک داستان عالی و تعداد زیادی کنش را داشت.

1 قسمت گذشت ، سپس 2. و سپس ما در قلمرو کاملاً آشنا بودیم. هرچه «اصالت» وجود داشت ، از پنجره پرواز می کرد. من می توانم ناروتو - "I wanna be the Hokage" -Uzumaki را به راحتی با بسیاری از شخصیت های انیمیشن بچه مانند Ash Ketchum ، Goku (از Dragonball اصلی) ، Monkey D- "Gonna be the King of the Pirates" مقایسه کنم - Luffy، the لیست فقط ادامه دارد. بیشتر وقتی وارد نمایش می شویم ، کالاهای اصلی انیمیشن که در ترکیب هستند پرتاب می شوند. کل "بچه هایی که برای نینجاهای جادویی آموزش می بینند" بیش از حد من را به یاد هری پاتر انداخت. در پایان همه چیز ، تنها چیزی که باقی مانده اصلی است ، دنیای عجیبی است که این داستان در آن اتفاق می افتد.

"عالی توسعه شخصیت "ها؟ خوب مطمئنا ، چرا که نه؟ زیرا ظاهراً نویسندگان این نمایش و طرفداران مدافع این نمایش همه عقیده دارند که "پیشرفت شخصیت" برابر است با "سیلی به پس زمینه ای تراژیک که مرا وادار به ترحم پسر می کند". خوب ، یک یا دو شخصیت با یک داستان غم انگیز که از پس آنها برمی آیم. اما مثل هر شخصیت گذشته غم انگیز خودش را دارد. آن چنان افراط و تفریط می شود که زمانی می رسد که همه صحنه های غم انگیز به نظر می رسد که در محل قرار گرفته اند تا اشک مخاطب را شیر دهند.

صادقانه بگویم ، من نمی دانم که چگونه کسی می تواند دوست داشته باشد شخصیت اصلی Uzumaki Naruto. او یک شخص منفعت طلب ، بیش از حد مشتاق ، تحریک کننده ترین شخص بی ادب در تاریخ شخصیت های انیمه است. اوه خیلی غمگین ، او همچنین یک گذشته غم انگیز دارد. خب هو بو چه کسی برایش مهم است که شخصیت اینقدر آدم بی ادبی است که بعید است؟

شخصیت های دیگر نیز مفاهیم اصلی نیستند. همه آنها در قالب کلیشه های انیمیشن معمولی مانند دختر سرخپوست دوستانه (ساکورا) ، پسر باحال و باحال (ساسوکه) ، استاد خارج از مرکز (کاکاشی) و غیره قرار می گیرند. تنها چیزی که آنها را "اصلی" می کند ، پاساژهای غم انگیز آنها است. به نظر می رسد که همه گذشته ای تراژیک یا کینه قدیمی دارند یا بدتر. سپس با ادامه سریال ، شخصیت های بیشتری اضافه می شوند و داستان نیز به دلیل بازیگران بیشتر شخصیت ها گره می خورد.

حتی تکنیک های ویژه "اصلی" و حرکات جنگی فقط "رعد و برق" و "پرتو خورشیدی" پوکمون است که به آنها نام و شباهت های جدید داده شده است. این از همان فرمول قدرت گرفتن با یک تکنیک جدید برای شکست دادن دشمن جدید پیروی می کند.

به اعتباری ناروتو ، این انیمه رشد بسیاری از شخصیت ها را از نظر روحی و جسمی می بیند ، نشانه ای از شخصیت خوب فکر شده توسعه. همچنین دارای ترکیب خوبی از عناصر تاریک و سبک قلب ، از درام ، تراژدی ، کمدی ، ماجراجویی و غیره است. حیف که کارگردان ترکیب ژانر را خیلی بد بازی کرده است. این کمدی نابجا است ، در نا مناسب ترین لحظات ظاهر می شود و درام احساس اجبار می کند. این احساس می کند که من در حال تماشای برخی از سریال های آرام بعد از ظهر هستم.

صحبت از درام است .......... بازیگران مثل اینکه در بعضی از صحنه های نمایش دبیرستان حضور دارند ، آن را صدا می کنند. تقریباً در هر نقشی بیش از حد عمل می شود تا حدی که همه چیز خیلی مصنوعی احساس می شود. وقتی قرار است گریه کنند ، "گریه" نمی کنند بلکه "بیش از حد گریه می کنند". وقتی قرار است آنها با صدای بلند صحبت کنند ، "بیش از حد فریاد". احساسات ضروری است اما وقتی در Naruto بیش از حد به چنین افراطی انجام شود ، باعث می شود حتی صحنه هایی که ظاهراً از نظر احساسی بار بیشتری دارند غیرواقعی باشند. من نسخه انگلیسی را تماشا نکرده ام اما از آنچه می شنوم خیلی بهتر نیست.

نقش هایی که به نظر می رسد کمتر از حد بالایی عمل می کنند ، مانند ساسوکه ، معمولاً از سوast سواستفاده جدی رنج می برند. به عنوان مثال ساسوکه یک کودک 11 ساله است که به نظر می رسد دو بار دوره بلوغ را پشت سر گذاشته و حداقل 10 سال از استادان خود کاکاشی بزرگتر به نظر می رسد.

انیمیشن با بسیاری از میانبرهای شما و تکنیک های پس انداز بودجه ، کرایه استاندارد سریال های تلویزیونی است. غیرمشخص و ناسازگار.

در اینجا عوامل بازخرید کننده زیادی برای این نمایش وجود ندارد. در واقع ، اگر هرکدام از شما حتی از راه دور با کل مفهوم نینجا آشنا باشید ، یا درک درستی از تاریخ ژاپن داشته باشید ، تصور ناروتو از نظر "نینجاها" احمقانه و تقریباً توهین آمیز است.

مانند کیک ماهی که از آن نامگذاری شده است ، ناروتو زیبا به نظر می رسد اما طعم آن چیز خاصی نیست و ارزش غذایی کمی دارد. اما سلام ، به نظر می رسد بسیاری از بچه ها عاشق غذاهای ناخواسته هستند.

این سریال اکشن ماجراجویی / اکشن shonen معمولی شما است که در پوسته ای جدید اما با رشد شخصیت بهتری پیچیده است. برای انیمیشن کمتر از متوسط ، شخصیت اصلی غیرقابل قبول ، اعتماد بیش از حد به "داستان های گریه" و عناصر اصلی انیمه اکشن shonen معمول مانند دعواهای طولانی و "تقویت" مداوم ، بسیار بد است.

بچه ها و به هیچ وجه طرفداران انیمه را شون نمی کنند ، "Naruto" را تماشا می کنند و ادعا می کنند که بهترین است.

من ، مانند بسیاری دیگر از طرفداران انیمه ، دیده ام و می دانم که بسیاری از مجموعه های بهتر در آنجا وجود دارد.

من در طول سال ها انیمه های زیادی را تماشا کرده ام. البته انیمه هایی وجود دارد که چندان خوب نیستند و برخی از آنها نوع معمولی مانند روش هک اند اسلش هستند. می توانم چند انیمه نام ببرم که وقتی آن را تماشا می کنید ، می توانید پایان یا اتفاقات بعدی را حدس بزنید ...

با گذشت زمان ، فهمیدم و قبول کردم که همه نمی روند دوست داشتن چیزی ، یا دوست نداشتن آن. مهم نیست که چه انیمیشنی باشد ، مهم نیست که بودجه آن چقدر باشد و چقدر در صفحه نمایش عالی به نظر می رسد ... همه چیز به داستان ، داستان ، همه چیز آن بر می گردد ... همه چیز به ترجیح شخصی خلاصه می شود.

بنابراین ، س isال این است که ، شما از کجا می دانید که چیزی را دوست دارید که هرگز ندیده اید اما اینقدر درباره اش شنیده باشید؟ وقتی ناروتو را شروع کردم تحت تأثیر قرار نگرفتم ... در واقع ، من از آن متنفر بودم ... برای من ، پر از گاو بود **** ... من 3 صفحه اول مانگا را خواندم و من صفحات زیر را نخواند و فقط به دلیل بی حوصلگی مرتباً ورق می زند.

من فقط به تصاویر نگاه می کردم زیرا علاقه ای نداشتم و وقتی ناروتو را دیدم که Kage Bunshin را انجام می داد ، مثل من نبود. پس چی ؟! آیا این تنها کاری است که می تواند انجام دهد؟ من مثل بودم "پس اگر او بتواند Kage Bunshin را انجام دهد چه می شود؟" هنوز Goku بهتر است ، یا Yaiba بهتر است ، یا غیره و غیره ... من پتانسیل ناروتو را ندیدم .. حتی وقتی به صفحه تلویزیون برخورد کرد زحمت دیدن انیمه را نداشتم ... من به زحمت نیفتاد ...

این اشتباه من بود ... من ناروتو را دوست نداشتم زیرا به داستانش فرصتی ندادم که در آن نفوذ کنم ... وقتی بالاخره تصمیم گرفتم این یک فرصت است ... من فهمیدم که چیزهای چشمگیر دیگری در این انیمه وجود دارد ، من بلافاصله ناروتو را تماشا کردم و هنوز تحت تأثیر قرار نگرفتم ... من بیش از حد تعجب کردم که این انیمه همه چیز دارد. درام ، کمدی ، اکشن ، پیرنگ که می تواند ذهن بسیاری را برای فکر کردن در مورد آینده خوب معطوف کند ، من به آن فرصتی دادم و ناامید نشدم ...

از قسمت اول ، آنها یک محیط متمایز با شخصیت های مجزا ارائه داد. مطمئناً کهن الگوها دنبال می شدند (پسری که در آرزوی بزرگ شدن است ، شخصیت پدربزرگ پیر ، معلم ، رقیب). اپیزود اول به شخصیت اصلی آن و آنچه او با آن دست و پنجه نرم می کند ، احساسات و عمق را نشان می دهد ، همراه با پویایی تعامل او با شخصیت های دیگر و کنجکاوی های آنها.

حدود ده قسمت بعد برش دهید ، در حال حاضر قوس طرح دنبال شدن برای من احساس می کرد که برای داستان اصلی خیلی مهم نیست. بعضی از قسمت ها نبردهایی را پیش کشیده بودند و من احساس کردم که این انیمیشن نوعی است که آنها از منطقه ای به منطقه دیگر می روند ، مهارت های خود را توسعه می دهند و دروس اخلاقی را می آموزند و موارد دیگر ، اما هیچ طرح بزرگ ، هیچ B وجود ندارد داستان ، این سریال را به هم گره زد. من همچنین نگران شدم که این به حد متوسط برسد. بدون دادن چیزی ، در پایان آن قوس (حدود 19 قسمت در) ، ذهن من تغییر کرد.

با دیدن همه سریال ها تا قسمت های فعلی ، می توانم حداقل برای خودم بگویم که ناروتو یک انیمیشن عمیق تر از برخی است که به آن اعتبار می دهند و می تواند کاملا اعتیاد آور باشد. تمرکز قوی بر شخصیت های آن است زیرا آنها در طول سریال پیشرفت می کنند و لحظاتی از احساسات واقعی ، تراژدی ، شدت و حتی فقط سرگرمی وجود دارد. این بی عیب و نقص نیست ، چون اوقات کندی در سریال وجود دارد و کارتون از ترفندهایی رنج می برد تا بتواند هر تعداد قسمت از داستان اصلی را خارج کند و من نمی گویم که همه در نهایت آن را دوست دارند اما می توانم بگویم که به طور غیر منتظره انیمیشن مورد علاقه من شد.

بنابراین همه شما که این انیمه را دوست داشتید ، آن را دوست داشته باشید ...

همه شما که از این انیمه متنفر بودید ، به آن فرصت دهید. .. خوب ، شما به هر حال چیزی برای از دست دادن ندارید ، درست است؟

این در حال حاضر بخشی از زندگی من است ، هرچه بزرگتر می شوم با خوشحالی به فرزندان آینده و نوه های آینده خود داستان UZUMAKI می گویم NARUTO ("،)

من از سال دبیرستانم با ناروتو مخالف بودم (الان چهار سال بود). ایده نمایش مبنی بر اینکه نینجاها برای انجام حرکات فوق العاده به سبک Dragonball Z دست نشان می دهند، من را کاملاً از کار انداخت. به سرعت به دورترین محدودیت سال آخرم، یک کامپیوتر شخصی برای فارغ التحصیلی گرفتم و به خاطر داشتم که با رد شدن از اینترنت بدون هیچ کاری، به یک نسخه زیرنویس انگلیسی قسمت 133 برخوردم. ارائه نکردن تعداد زیادی از آن یک نبرد خیره کننده بود. صحنه بدون شک و صداگذاری بازیگران ژاپنی درجه یک است.

بیشتر از سر خستگی وارد نمایش شدم و به این نتیجه رسیدم که تا زمانی که به ژاپنی ها با زیرنویس ها پایبند باشم احتمالا می تواند نمایش را تحمل کند. علاوه بر این واقعیت که من در نهایت آن را تحمل کردم، در حال حاضر تا آنجا که ممکن است تا قسمت 76 سریال اسپین آف Shippuden مشاهده کرده ام. این نمایش فوق‌العاده است و من هر فرصتی که داشته باشم، مانگا را می‌خرم. در حال حاضر به احتمال زیاد ما در اینجا در مورد مانگا بحث می‌کردیم، با توجه به این واقعیت که صادقانه بگویم که داستان فقط در سطح موضوعی و سطح طرح، به‌عنوان مثال، سبک کامل نیست، از 10/10 استفاده می‌کردم. جوتسو دستی (رویه ها) به خودی خود به طرز تکان دهنده ای گیج کننده و سرگرم کننده هستند. من به جوانب مثبت و منفی انیمه می پردازم، اما به نظر من آن را خیلی کامل نمی بینم.

در ابتدا چیزهایی هستند که این نمایش را کامل می کنند. ناروتو اگرچه با طنز توالتی ناخوشایند در فصل ابتدایی تا حدودی ناخوشایند است، توانایی های زیادی را در راه مبارزه و بهبود شخصیت به رخ می کشد. مبارزات حماسی و در عین حال بی شباهت به DBZ همتای ناروتو هستند. مبارزات از یک چرخه تقویت کننده مضحک پیروی نمی کنند که دراگونبال را آزار می دهد. به جای دعواهایی که در آن قدرت مطلق تصمیم به پیروزی می‌گیرد، آن‌ها آن را به روش واقعی یک نینجا، رویه استراتژیک و اجرای روش می‌پذیرند. شخصیت‌ها در تمام طول سریال توسعه می‌یابند و پیشرفت می‌کنند و استراتژی‌های جدیدی برای نبرد به دست می‌آورند و اهداف مؤثرتری از روش‌های جدید و قدیمی افزودن لایه‌ای از اصالت DBZ به شدت فاقد آن بود.

کاراکترها عملاً همه به خودی خود قابل ستایش هستند. با احترام. ناروتو کمدین کلاسیکی است که باید به گونه ای جدی به او نگاه کرد، هر چند در اعماق ابهامات پنهانی او وجود دارد. ساکورا یک زن دیوانه بیش از حد بچه است که به امید آماده و از پیش آماده شده خود برای خیره کردن نینجا ساسوکه بستگان خود دوخته است. ساسوکه یک بچه دردمند است که زندگی بسیار کسل کننده ای دارد که از دیگران دوری می کند. اینها ترتیبات اساسی آنها هستند، اما در طول سری به سادگی این سه به تنهایی توسعه می یابند و قطعا تغییر می کنند زیرا هر کدام مسیرهای خود را به عنوان نینجا می پذیرند. تعداد زیادی شخصیت مختلف وجود دارد که برای تمرکز تلاش می کنند و هر کدام اهداف و شخصیت های منحصر به فرد خود را نشان می دهند که گروهی زیبا از افسانه ها و آنتاگونیست ها را هدایت می کنند (آنتاگونیست ها خودشان کاملاً پیشرفته هستند).

همچنین همانطور که اشاره کردم، قطعات شیک تر که به کل ناروتو می افزایند، برخلاف تضعیف آن. علائم دستی من را از ابتدا خاموش کردند، با این حال آنها یک گزینه مثبت و بسیار بهتر در مقایسه با استراتژی های احمقانه Ki یا هر چیز دیگری در DBZ هستند. این فعالیت از منصفانه به باورنکردنی می رسد، خوشبختانه بعداً در بیشتر موارد احتمالاً مهمترین عامل در گروه بندی های مبارزه می شود (من واقعاً باید آن را به هنرمندان بسپارم برای یک چیز که باعث می شود این سریال در خط مقدم متمایز شود، حرکت تقلید شده است. مبهم است. من نمی‌فهمم که این هنرمندان وقتی از این روش‌های مه‌آلود روی نقاشی‌ها استفاده می‌کنند، چه می‌کنند، به نظر می‌رسد که در حال پرواز با سرعت 100 مایل در ساعت است.) دعواها اغلب از فعالیت‌های حرکتی دلخراش مانند تعداد بیشماری دور می‌مانند. انیمه‌های مختلف دوباره به کار می‌روند.

متاسفانه مجموعه‌های ANIME دارای چند معایب هستند. Leading نام انگلیسی است. همانطور که من می بینم که اکثریت قریب به اتفاق صداپیشگان انگلیسی، مانند یک رنده چدار در ذهن من است. بخشی از اینکه چرا برای مدت طولانی از ناروتو متنفر بودم، واقعیتی بود که به طور تصادفی در مورد آن بر اساس صدای انگلیسی قضاوت کردم. چیز دیگری مبارزاتی است که علیرغم این واقعیت که سرعت بسیار بالایی دارند، در واقع تمایل دارند با مقدار زیادی آماده‌سازی باقی مانده و ارزیابی رقیب، به میدان بروند. شخصیت‌ها نیز در ابتدا دوست ندارند وقتی با آنها روبرو می‌شوید به دو دسته تقسیم شوند، که می‌توانند توسط دو راننده ما از هم جدا شوند. شما ناروتوهای خود را دارید که فعال و نامطلوب هستند، یا ساسوک‌هایی که مستقل و صلح‌جو هستند و در کمال تعجب، با این حال شخصیت‌ها به طور کلی روش خود را برای این ساده‌سازی‌های بیش از حد پیدا می‌کنند و به سبک بی‌گمان خود فکر می‌کنند که به دفعات شخصیت‌های جدید چقدر قابل تشخیص است. ارائه می شوند. همچنین می‌توان نشاط را گهگاهی از دست داد، زیرا علیرغم این واقعیت که دعواها در همه جا کشیده می‌شوند، قسمت‌های زندگی روزمره در کونوها معمولاً از روش سنتی‌تر برای حرکت استفاده می‌کنند.

به طور کلی این یکی از انیمه های شماره یک من در حال حاضر است، علیرغم این واقعیت که نیم سال قبل به شما اطلاع می دادم که بلای تلویزیون است. من آن را برای هر کسی که به دنبال یک خط داستانی چند لایه با فعالیت خارق‌العاده و شخصیت‌های جذاب است، تجویز می‌کنم. به آن اعتماد کن، داتبایو! (در صورت عدم درک جمله آخر به آن ها نگاه کنید.)

ناروتو روایت یک نینجای جوان، سرزنده، غیرقابل کنترل و به طرز قابل تصوری خشمگین است که با همین نام می‌خواند، و نبرد او برای تصدیق و شناسایی توسط شهرش و به‌ویژه افرادی که به سختی می‌دانست چگونه با او دوست شود.
همانطور که گفتم ناروتو یک نمایش خارق‌العاده است (در واقع، من طرفدار آن هستم) در صورتی که خود را در سرزمین رویایی پایین بیاورید و از آن به خاطر معجزاتش قدردانی کنید. این برای کسی که ذهن خلاق خود، احساس شگفتی خود را از دست داده، زیاد نیست.

برخی معتقدند نمایش با خلاقیت شکوفا می شود و برخی می گویند شبکه ای از شمشیر از چند مانگا یا کتاب مختلف است. من با هر دو تا حدودی موافق و مخالفم. در پی بررسی بسیاری از نظرسنجی‌ها، و به‌طور منحصربه‌فرد بررسی موارد بدتر، و با توجه به نمایش، باید موافق باشم که اکثر اجزای آن را می‌توان به کلی‌گویی‌ها و تکه‌ها و تکه‌هایی از داستان‌هایی که در حال حاضر بازگو می‌شود، دنبال کرد. سپس دوباره باید بگویم که منحصر به فرد بودن فقط ساختن چیزی از هیچ نیست، چیزی قابل توجه، همه چیز در نظر گرفته شده و فوق العاده در زمینه آهنگسازی، تقریباً تمام آن چیزی که به پایان رسیده و روایت هایی که این روزها توزیع می شود، معمولاً چیزی از آنها می گیرد. نقاط مرجع ما بزرگ می‌شویم که تحت تأثیر همه چیزهایی که می‌بینیم و گوش می‌دهیم، جای تعجب نیست که بخشی از آن مواد ناخودآگاه روی کاری که انجام می‌دهیم وارد شود. جمع‌آوری این داستان‌های بنیادی و دادن سازمانی دیگر به آن‌ها نیز خلاقیت است.

گفته شد، ناروتو تفسیری جایگزین از نینجا است که دارای حیرت‌انگیزترین و عملاً بی حد و حصر قدرت‌ها هستند و به عنوان مدافعان نینجا در نظر گرفته می‌شوند. افراد در یک موجودیت ساخته شده که در یک بازه زمانی قابل توجه طراحی و نوآوری جدایی ناپذیر باقی می مانند. همه متوجه می شوند که شینوبی هستند و با مبادله آشنا می شوند و در فضای باز به زندگی خود ادامه می دهند. آنها مطابق با شخصیت های خود لباس های باشکوه و امروزی می پوشند و به عنوان یک منطقه محلی زندگی می کنند. ناروتو رنگ نارنجی می پوشد زیرا با شخصیت او سازگار است، زیرا حتی در این دنیای غیر معمول نینجا او آنچه را که یک نینجا نباید باشد را تجسم می کند و علاقه او به تبدیل شدن به بهترین علیرغم همه چیز یکی از فضیلت هایی است که نمایش سعی می کند در آن به نمایش بگذارد. اگر تلاش محکمی انجام دهید می توانید موفق شوید.

موفقیت، نمایش بدون در نظر گرفتن همه چیزهایی که در مورد آن می‌توان گفت، خوب می‌شود. علاوه بر این، موفقیت چیزی است که همه به آن ضربه می زنند، و برای آن باید خودمان را بهتر کنیم. "ناروتو فقط یک حرکت برای غلبه بر نمایش رقیب زیر است"، شاید بله، اما ما در کل از زمانی که باردار شده ایم در زندگی این کار را انجام می دهیم. اکثر ما با خطرات مرگ مواجه نیستیم، بلکه در واقع باید خودمان را بهتر کنیم تا چند مانع مختلف در زندگی خود را شکست دهیم. مدرسه نینجا شبیه چیزی است که در هری پاتر می بینیم بهتر است باور کنید که همینطور است. در هر صورت، مدرسه رویارویی است که همه ما خوش‌شانس‌ها از آن عبور می‌کنیم و پله‌ای در تلاش ما برای بهتر کردن خودمان است، ما را مخاطب قرار می‌دهد.

ناروتو به پیشرفت فوق‌العاده‌ای در افراد تحسین شده است و این میکند. کاهش عظیم ادعای نمایش به خاطر آن است. این شخصیت‌ها، برخی بیشتر از دیگران، در درون، در واقع و از نظر قدرت، بیشتر از آنچه در انیمیشن‌های دیگر می‌بینیم، رشد می‌کنند و تعداد قابل توجهی از آن‌ها داستان‌های بنیادی فوق‌العاده قانع‌کننده‌ای دارند که به بهبود شخصیت آنها می‌افزاید. با این حال، من در واقع باید با نظرسنجی‌های خاصی موافق باشم که دقیقاً به این نکته اشاره می‌کنند که به نظر می‌رسد همه شخصیت‌ها یک «گذشته غم‌انگیز» دارند. در یک نقطه خاص، آزاردهنده می‌شود که همه آن‌قدر از گذشته‌شان آشفته می‌شوند، آنقدر که شما شروع به بی‌اعتنایی می‌کنید.

دیدگاه‌های منفی دیگری که به‌دقت در طول نظرسنجی‌ها مطرح شده‌اند، پرکننده‌های گسترده هستند و چند دعوای جزئی که بیش از حد طولانی است. این کسب و کار مانع از کیفیت است. شما می خواهید نمایش را گسترش دهید، اما به شما فرصت کافی داده نمی شود تا آن را نیز تا جایی که می توانید انجام دهید. بخشی از پرکننده‌ها آنقدرها هم وحشتناک نیستند و برخی واقعاً به پرورش شخصیت‌ها ادامه می‌دهند، اما هیچ چیز دیگری تحمل نمی‌شود، درست است؟

سرزنده بودن عالی است (البته برخی به چیزی مشکوک هستند) و بخشی از صحنه های نبرد با حرکات و انرژی فوق العاده باورنکردنی هستند. استراتژی‌های بی‌شماری وجود دارد که جوراب‌های شما را از بین می‌برد (اجازه می‌دهیم برای مدت کوتاهی آن را تقویت کنیم). از کارشناسانی که به بسیاری از افراد در جنگ اجتناب می‌کنند، توجه کنید، اما چه پیش‌بینی می‌کنید؟ آیا قبلاً نبرد MMA را دیده اید؟ اگر می‌خواهید برنده شوید، بهتر است از برخی ضربه‌ها دوری کنید.

و برای پایان دادن به آن، از آنجایی که من برای مدت طولانی این اتفاق می‌افتم، بله، اگر فقط به دنبال جستجو نباشید، کاملاً عادت‌ساز است. برای ایرادات و واقعاً اجازه دهید داستان و آن دنیا شما را تحت تأثیر قرار دهد. همچنین، به احتمال زیاد در حال شکل گیری عادت است، با توجه به این واقعیت است که ماساشی کیشیموتو و گروهش کاری را به درستی انجام دادند.

همه به عنوان ارزیابی، این مال من است.

TL;DR: داستان پشت ناروتو بی‌نقص است، و من با انرژی پیشنهاد می‌کنم که، با وجود بازگشت و تماشای انیمه، نمی‌توانم تحمل آن را برای دریافت داستان تجویز کنم. آب میوه ارزش آن را ندارد.

در اصل، این انیمه زاده ستایش روزنامه نگاران خوب و تمرین های سازمان دهی وحشتناک است. عارضه جانبی برنامه عمل تلویزیون سازمان قدیمی. هر قسمت (با صرفه جویی در اقلیت) اساساً برای کاهش زمان اجرا و دوشیدن هر بخش دایره‌ای داستان برای درآمد بیشتر در نظر گرفته شده است. زمان اجرا بیشتر = قسمت‌های بیشتر = ترمزهای تجاری بیشتر.

به‌منظور دستیابی به این هدف، موقعیتی که فقط به 5 تا 15 دقیقه برای نمایش نیاز دارد، به یک قسمت کامل یا حتی چند قسمت در بسیاری از قسمت‌ها گسترش می‌یابد. ، صحنه های متعددی که در آن شخصیت ها می ایستند و به یکدیگر خیره می شوند در حالی که هیچ کاری نمی کنند. بادی چوبی نی می نوازد و به معنای واقعی کلمه هیچ اتفاقی نمی افتد. علاوه بر این، شخصیت‌ها می‌ایستند و در حین بحث درباره هر کاری که ممکن است قبل از این جلسه خاص ایستادن و خیره کردن انجام داده باشند، نگاه می‌کنند. برای استودیو ارزان است به این دلیل که فقط یک عکس باید برای حدود 10 تا 20 ثانیه تحویل داده شود و عملاً به صداپیشه ها نباید پول پرداخت شود (در صورتی که در حالتی که در حال صحبت هستند یا نه در حالی که ایستاده اند و به یکدیگر خیره شوند). در همین حال، ما به ترمز تجاری زیر نزدیک‌تر شده‌ایم تا استودیو بتواند از آن تبلیغات در ازای تقریباً هیچ چیز سرمایه‌گذاری کند.

قسمت‌ها نیز از استراتژی فلاش‌بک‌های بی‌معنی برای رسیدن به هدفی مشابه استفاده می‌کنند. . اساساً هر اپیزود حاوی کمتر از یک فلاش بک به موقعیت قبلی است، و در نظر داشته باشید که ممکن است هر چند وقت یکبار این موضوع برای سریالی که هر هفته یک قسمت پخش می‌شود و نمی‌توان به اندازه استریم فعلی به طور موثری از آن استفاده کرد، اساسی بود. آیتم‌ها، مخصوصاً برای کمک به جمعیت برای به خاطر سپردن موقعیت‌های مربوط به صحنه، اغراق‌آمیز و محتمل است که عمداً زمان اجرا با استفاده از حرکات استفاده مجدد کاهش یابد که برای استودیو تقریباً هیچ هزینه‌ای ندارد تا بارها و بارها در قسمت‌ها جاسازی شود. قسمت‌ها به اپیزود گذشته برمی‌گردند، به فلاش‌بک‌هایی از قسمت‌های گذشته برمی‌گردند، و برخی اوقات سعی می‌کنند به مناسبت‌هایی از قسمتی که در حال حاضر در حال تماشای آن هستید برگردند. این احساس را به وجود می‌آورد که گروه اصلی علاقه‌مند استودیو ماهی‌های قرمز ضربه خورده بودند، و در بیشتر موارد برای پر کردن زمان از نظر اقتصادی استفاده می‌شود.

راه‌های کوچک دیگری نیز وجود دارد که نمایش عمداً بیکار می‌نشیند و آنچه را که اضافه می‌کند بیکار می‌کند. به چندین تزریق کوچک پرکننده مینیاتوری، با این حال آنها اساساً یک استراتژی مشابه هستند: در برنامه مالی سرزنده صرفه جویی کنید و زمان را تا پایان کسب و کار اختصاص دهید. شخصیت‌ها مرتباً داده‌هایی را که جمعیت قطعاً می‌دانند مجدداً بازنویسی می‌کنند، وقتی ظاهراً در حال مبارزه هستند تا انتها می‌ایستند و صحبت می‌کنند، می‌ایستند و به آرامی نگاه می‌کنند و به فلاش‌بک‌های فلاش بک برمی‌گردند. سپس، به‌طور دوره‌ای، چیزی در نهایت کمی طرح را پیش می‌برد.

منحنی‌های کامل نیز وجود دارند که به هیچ چیزی نمی‌رسند و پرکننده هستند. چند مورد در وسط بین تست‌های چونین و فرار ساسوکه، و بعد از آن هر فصل از آن نقطه (قسمت پایانی کل سریال اضافی است و پرکننده‌ای بسیار قابل پرش). انیمه به سرعت به مانگای ناقص رسید، بنابراین، مانند بسیاری از افراد، تصمیم گرفت که پرکننده‌ای با کیفیت بد تولید کند تا تماشاگران خود را تماشا کنند و علاوه بر این، به مانگا زمان می‌داد تا داستان بیشتری ارائه دهد، شبیه به توقف یک ویدیو برای اجازه دادن به بقیه آن. بارگذاری و بافر.

در پایان، راه اصلی قابل تماشای این نمایش در صورتی است که بتوانید روی صحنه‌ای انجام دهید که با اپیزود تداخلی نداشته باشد و باعث کاهش سرعت و مجوز شود. شما باید آشکارا تمام قسمت های ایستاده و خیره کننده، امتداد تکه های بیهوده، و پشت درخشنده را بپوشانید و اساساً تکه های کوچک گوشت داستان را از تمام چربی پرکننده ای که در آن مرمر شده است جدا کنید. این تا حدودی یک وظیفه است و بهتر است مطالعه کنید مانگای که هیچ یک از این عناصر مزاحم را در خود جای نداده است.

بخش‌هایی که واقعاً ارزش دیدن دارند، نبرد میان گارا و راک لی، قطعه اصلی نبرد بین هوکاگه سوم و اوروچیمارو، و نبرد میان ناروتو و ساسوکه بدیهی است که بخش قابل توجهی از برنامه خرج زندگی که در قطعات مختلف سریال ذخیره شده بود، در این دو نبرد تخلیه شد و تأثیر آن خارق العاده است. زمانی که به آن مکان‌ها در مانگا رسیدید، یک ترمز بگیرید تا به آن نبردها نگاه کنید، و سپس به سمت شیپودن ادامه دهید، که در حالی که هنوز بخش عمده‌ای از مخالفت‌هایی را که من در اینجا بیان کرده‌ام تجربه می‌کنید، اینطور نیست. به عنوان وحشتناک و در کل یک آیتم برتر.

ناروتو، یک مجموعه انیمیشنی باشکوه است که ترکیبی باورنکردنی از همه چیز دارد. مدتی بود که این سریال را نادیده گرفتم و متوجه تبلیغات نشدم. در اواسط دهه 2000، زمانی که قبلاً ظاهر شد، قفل‌هایی از آن را تماشا می‌کردم و نمی‌توانستم وارد آن شوم، زیرا به Dragonball Z علاقه‌مند بودم و احساس می‌کردم که از این بابت بسیار شگفت‌انگیز است، و این باعث شد من از آن استفاده کنم. با این حال، پس از حدود 20 سال، بالاخره تصمیم گرفتم آن را تماشا کنم و کاملاً آن را گرامی داشتم. این دیوانه است، اما در حال حاضر در اواخر دهه 20 من، من معتقدم که این سریال برتر از Dragonball Z است. اساساً تمام آنچه در یک انیمه به آن نیاز دارید را دارد. این نبرد/فعالیت خیره کننده، تقلید، عشق و بدبختی است، همه با داستانی واقعاً جذاب برای پشتوانه همه چیز.

این روزها، من به تحقیق در مورد انیمه های پیشرفته تر می پردازم، بخشی از من انتخاب های برتر Assault on Titan و Evil spirit Slayer هستند. ناروتو، علیرغم این واقعیت که به عنوان یک انیمه چاشنی‌تر در نظر گرفته می‌شود، من احساس می‌کنم در زمان خودش قرار داشت و مطمئناً انگیزه بسیاری از انیمه‌های تازه‌تری را که امروز می‌بینیم ایجاد کرد. شخصیت‌ها شگفت‌انگیز هستند و واقعاً چه چیزی باعث می‌شود این سریال بسیار ذهن‌ساز باشد. معمولاً در بیشتر سریال‌های تلویزیونی، شما معمولاً چند شخصیت دارید که دوستشان دارید و پیشرفت‌ها و تاریخچه/خم شدن افراد قوی دارند. با ناروتو، شخصیت‌های جانبی و دشمنان به طور مشابه به همان اندازه شخصیت‌های اصلی جذاب و خارق‌العاده هستند و من احساس می‌کنم که واقعاً این سریال را از سایرین جدا می‌کند.

انگیزه‌ای که چرا من این سریال را ارائه نمی‌کنم. یا Shippuden a 10/10 اساساً نتیجه مستقیم اندازه گیری کاملاً دیوانه کننده پرکننده و فلاش بک است که با آن عذاب می دهد. من واقعاً احساس می‌کنم که صحنه‌های فلاش بک بیش از حد و مدت زمان طولانی بودن آن، واقعاً پتانسیل یک انیمه اصلی ۵ تایی را دارد. این عملاً خشمگین است که اغلب آنها از یک صحنه فلاش بک در مناسبت های مختلف استفاده می کنند، برخی از اوقات در قسمت های مشابه در عرض چند دقیقه آنها فلاش بک مشابه را در موقعیت های مختلف پخش می کنند تا سعی کنند پاسخ عمیقی از سوی تماشاگر داشته باشند. در برخی موارد، آنها حتی از یک قسمت کامل برای نشان دادن صحنه های گذشته از قسمت های گذشته استفاده می کنند.

نبرد واقعاً جالب است و من احساس می کنم واقعاً یک نینجا/شینوبی بودن یک چیز واقعاً شگفت انگیز است که احساس می کنم بسیار تحت تأثیر قرار گرفته است. جوامع و افراد مختلف غیر مشابه با. Dragonball و انیمه های مختلف، به طور مداوم بسته شدن شادی ندارد. در برخی موارد، افرادی را که به عنوان تماشاگر دوست داشتید، لگد زدن به سطل یا کارهایی انجام می‌دهند که واقعاً به شما به عنوان بیننده آسیب می‌رساند.

من این انیمیشن را برای هرکسی که عاشق فعالیت‌های خارق‌العاده، تقلید شخصیت‌ها است، تجویز می‌کنم.

به طور کلی پذیرفته شده است که نوع انیمه تا حد زیادی از نوع کودکانه است. به هر حال، این در کشور ما عادلانه تلقی می شود. در ژاپن، از روزهای گذشته، همه انیمه‌ها به افراد کودک، جوان و بالغ (نمی‌دانم به چه وسیله دیگری بگویم) تقسیم شده‌اند. بنابراین ما نمونه‌ای از معروف‌ترین شونن‌های روی کره زمین را داریم (کاملاً بی‌ربط به شنن آیم). داستانی که از 300 قسمت فراتر رفته است، به نظر می‌رسد که در چنین «سابون‌اپرا» در هر صورت می‌تواند از علاقه؟ خط اصلی، خط خویشاوندی است. اصیل مثل او، همانطور که من آن را می بینم، باید در یک دنیای کامل باشد، اما من در زندگی ام ندیده ام. علاوه بر این، در اینجا به قانع کننده ترین چیز می رسیم ... "ناروتو" در مورد این ویژگی غیرمنطقی و فریبنده است که برای هر یک از ما قابل تشخیص است. به هر حال، متأسفانه، اکثریت قریب به اتفاق به اجرای آن نزدیک نمی‌شوند - دلایل مهم نیستند، هنوز در پرتو چیزی مشخص هستند - احساس ترس از شکست. دو شخصیت اصلی ساسوکه و ناروتو رویای ساسوکه این است که خواهر و برادرش را بکشد (در واقع، این چیزی است که به هیچ وجه برای یک جوان دوست ندارد ...). در هر صورت، این فقط در سطحی سطحی است، در صورتی که بیشتر حفاری کنید، بدیهی است که فانتزی او برقراری مجدد عدالت است. صرف نظر از اینکه آیا او بهترین انتخاب را انجام می دهد یا نه واقعاً برای من قضاوت نیست، او هر طور که صلاح می داند انجام می دهد. رویای ناروتو شکست دادن جهان است (حتی بهتر!). برای یک شانزده ساله رویای وحشتناکی نیست. یک نوع ناپلئونی / هیتلر با لباس نارنجی به پایان رسید! با این حال، چه فانتزی است، اگر نه برای شکست دادن جهان، نه اینکه باعث شود همه شما را درک کنند؟ هر یک از ما این بزرگترین قدرت روی کره زمین هستیم. با فرض اینکه پرستش چیزی است که کاملاً خارج از دسترس ما و تقریباً خارج از دسترس ما است، پس اعتماد به نفس در دستان ما است. هر یک از ما مخلوق خود را داریم - خشم، دلسردی، ترحم، بردگی، سستی، ترس، و غیره. این مانع ما می شود. چرا؟ از آنجایی که این انبوهی از احساسات ما را به سمت بهتر شدن تغییر نمی‌دهند. یادآوری این نکته ضروری است که ما به شدت نسبت به یکدیگر انتقادی هستیم (به این فکر کنید که کلمه "دوست" برای شما چه معنایی دارد). ما هر یک از یک دنیا هستیم و صرف نظر از مقداری که به آن نیاز داریم، نمی توانیم از آن دور شویم. این هیولای اصلی است - افسردگی، چیزی که وقتی نیاز به انجام کاری داریم خودمان را به آن تخریب می کنیم. این انسان را معقول کرد، چیزی که ما را خارق العاده می کند، چیزی که برای زنده ماندن تلاش می کنیم. در هر صورت، ما می‌توانیم آن را فقط با هم شکست دهیم.

همه اینها «ناروتو» است - یک آرزوی بزرگ برای فردی که بر جهان تأثیر خواهد گذاشت و این فرد شما هستید.

زمانی که بیشتر جوان بودم این را تماشا می‌کردم و آن را می‌ستودم، اما بدون انجام درخواست درست آن را تماشا کردم (فقط در هر نقطه‌ای که از تلویزیون بود تماشا کردم). در حال حاضر با تماشای همه آن شروع تا پایان با هم، احساس ناامیدی نمی‌کنم.

بیایید از جنبه‌های مثبت پرهیز کنیم، زیرا آنها بیش از حد هستند، در نتیجه من فقط به نکات منفی اشاره می‌کنم. بیایید با روشی شروع کنیم که قسمت‌های اصلی، به‌ویژه اپیزودهای فصل 1، خلاصه‌های بسیار گسترده‌ای از اپیزود گذشته دارند، بنابراین یک قسمت با 23 دقیقه فقط ممکن است 15 دقیقه باشد، زمانی که آهنگ افتتاحیه و پایانی و آن خلاصه را ممنوع کنید. آزاردهنده است.

یک چیز دیگری که دوست نداشتم این است که در طول یک اپیزود (علیرغم این واقعیت که آنها این را تقویت می کنند اما نه کاملاً) آنها به چیزی بیش از حد فکر می کردند. منظورم از فکر کردن به عقب، داشتن فلاش بک است، شاید در طول یک نبرد، یا چیزهایی مانند این است و چند قسمت اساساً با این بارگذاری می شوند، و وحشتناک ترین قسمت این است که بخش بزرگی از این فلاش بک ها درباره چیزهایی است که قبلاً چندین بار دیده بودیم. بارها قبلاً، بنابراین هر چند وقت یکبار داستان در نتیجه این امر فرصتی برای خلق پیدا می کند.

در نهایت، معادله مبارزه کاملاً مشابه چیزی است (در رابطه با ناروتو). مستقیماً دنبال کسی بروید و نابود شوید. وقتی این اتفاق می‌افتد، او راه‌هایی را دنبال می‌کند، یا به روشی زیرکانه یا صرفاً با استفاده از قدرت غیرقابل تقلب، برای غلبه بر دشمن، اکثر مواقع. . در حال حاضر قصد دارم تماشای Shippuden را شروع کنم، بنابراین می‌خواهم باور کنم که قدردانی می‌کنم، اما واقعاً انتظارات زیادی دارم، زیرا، همانطور که در تمام نظرسنجی گفتم، اکثر مضرات سریال در طول فصل‌ها کار می‌کنند. بنابراین من اطمینان دارم که چیزی که به آن توجه کردم چندان وحشتناک نخواهد بود.

من استاد حلقه‌ها را قبل از ناروتو تماشا کردم، و به سختی می‌گذرم... حتی در پایان دوباره آن را تماشا می‌کنم... خوب، من واقعاً تجربه اولیه‌ام را با ناروتو کامل نکرده‌ام، زیرا طولانی است، و به دلیل زمان فوق‌العاده‌ای که با تماشای ناروتو بزرگ شدم، هر برنامه دیگری را که برای تبلیغ هزینه کرده بودند تماشا کردم تا بتوانند تبلیغات داشته باشند یا دیگران را وادار کنند که از آنها انرژی بگیرند، تا من را برای تماشای برنامه‌های مختلف وسوسه کنند. از آنجایی که من عاشق تلویزیون هستم، من عاشق کار هستم، حتی از طریق، من فقط اظهارات شما را بیان کردم، شما هنوز از پایه خارج هستید زیرا من باید سخت باشم و شما را مجذوب کنم تا توانایی های مناسب خود را که واقعاً باید روی آنها کار شود، مجذوب کنم. br/>
اما بدیهی است که برای متخصصی که مبتلا به اسکیزوفرنی هستم، بنابراین نظرات من در واقع اهمیتی ندارد، زیرا ناروتو برای من واقعی است، بنابراین نمی توان آن را قضاوت کرد، مانند نمایش های مختلف، از جمله ninku، آنها اصیل هستند، زیرا زحل یک فرد است، و قهقرایی زحل است نه رتروگرای زحل de....مردم باید شروع به تحمل سیارات به عنوان انسان کنند.

ناروتو، من هنوز ninku را تماشا نکرده ام، با این حال تمایل دارم که از آن قدردانی کنم، به خصوص در صورت شانس که آنچه شما می گویید معتبر است، حتی از طریق من تصور می کنم که در وضعیت درستی هستم، زیرا نیازی به تمرین دوگانه انگاری ندارم. با سر آرام، از دست دادن تمام هوشیاری نسبت به بقیه جهان، بنابراین می توانم با ایجاد مکانی برتر برای زندگی همه، ارتقاء سطح مهارت های نوشتن، مبارزه برای چیزهایی که وجود ندارند، از آنجایی که وجود دارند، کمک کنم. ; از راهنمایی شما و کمک شما برای کمک به من برای ایستادن در فضای خودم متشکرم. صرف نظر از اینکه من خارج از پایگاه هستم، اشغال فضای بیشتری در کیهان هدف من است، بنابراین می توانم شخصاً پیشرفت کنم.

چیزی که من در مورد این انیمه دوست دارم، این است که واقعاً داستان، شخصیت‌ها، و داستان فوق‌العاده‌ای دلپذیر با پیشرفت‌های غیرمنتظره مناسب همراه با ترکیبی از چیزها دارد. انیمه خوبی است که منطقی به این موضوع نگاه می کنیم. من به سادگی عاشق روش فوق‌العاده‌ای هستم که افراد می‌توانند واقعاً در آنجا شخصیت خلق کنند و توسعه دهند. علاوه بر این، از آنجایی که این یک انیمه فعالیت است، با پیشرفت انیمه، شخصیت‌ها بیشتر زمین‌گیر می‌شوند. مثل بازی کردن یک بازی RPG است. واقعاً عمیق است، و من حتی تا الان ترجیح می‌دهم، با همه مانگا‌هایی که در حال حاضر اتفاق می‌افتند.

این انیمه به‌مثابه اکثر انیمه‌های فعال در اینجا به‌هم ریخته شروع می‌شود. ما شخص اساسی را می بینیم که ناروتو است. یک جوان بسیار تحریک‌کننده، که باید به بهترین نینجا روی کره زمین تبدیل شود و باید هوکاج شود. بنابراین ما شخص اصلی را داریم که یک هدف دارد. سپس، در آن نقطه، همدستان او (ساسوکه و ساکورا) و مربی او (کاکاشی) را می‌بینیم که گروهی را که به نام گروه 7 شناخته می‌شود، قاب می‌کنند. سپس، در آن نقطه، آنها اولین مأموریت را در آنجا انجام می‌دهند و ما می‌توانیم زندگی پایین اصلی را ببینیم. قبل از اینکه این انبوه بدها ظاهر شوند. زابوزا و هاکو. بخش اولیه بسیار درهم و برهم است، اما من آن را دوست دارم. در هر صورت، فکر نمی‌کردم آنقدر عالی باشد.

این تا زمانی است که شخصیت‌های اضافی ظاهر شوند. علاوه بر این، اینجاست که جذاب می شود. از مسابقات، تا ماجراجویی نجات. ناروتو واقعاً به چیزی تبدیل می شود که همه ما می توانیم با آن ارتباط برقرار کنیم. همچنین، شخصیت ها در شیپودن بسیار برتر هستند. از رویارویی با گارا تا مقابله با ساسوکه. از اوروچومارو تا آکاستوکی. انیمه فوق العاده است تا جایی که واقعا قانع کننده است. به جایی که باید بدانید چگونه بسته می شود. بیایید به سادگی اعتماد کنیم که همچنان بهبود می یابد. علاوه بر این، در حالت ایده آل، به خوبی بسته می شود. ناروتو منحصر به فرد است.

ناروتو روایت یک نینجای جوان را بازگو می کند که فقط باید آنقدر برجسته باشد تا مورد توجه قرار گیرد. هدف او تبدیل شدن به هوکاگه بعدی (و بهترین) شهر خود، کونوها است. متأسفانه او یک روح شیطانی در درون خود دارد که می‌دانیم کوراما یا روباه 9 دنباله‌دار که در کودکی او توسط هوکاگه در داخل ناروتو ثابت شد. این باعث شد که همه در شهرش از او متنفر باشند.

بعداً در هر صورت، او یک نینجا با استعداد می شود و در کونوها و نقاط مختلف همراه و شریک می شود. او برای گروه 7 در کنار ساکورا هارونو و ساسوکه اوچیها با کاکاشی هاتاکه به عنوان رئیس آنها ضروری است. این گروه مأموریت‌ها و تکالیفی را برای بهترین مهارت‌های نینجا انجام می‌دهد.

بعداً به اوروچیمارو می‌روند، یکی از سانین‌های باورنکردنی، که هدفش این است که ساسوکه را دمدمی مزاج کند. او متعاقباً توسط اوروچیمارو گرفتار می‌شود و علی‌رغم تلاش‌های شجاعانه ناروتو برای بازگرداندن ساسوکه، او زمین می‌خورد و ساسوکه به اوروچیمارو می‌پیوندد.

من با دقت شرایط را توصیف نمی‌کنم، اما داستان واقعاً اینگونه است. می رود. توضیحی که من به این انیمه 7/10 دادم به این دلیل است که بخش اصلی انیمه را دوست دارم، قسمت آخر پرکننده های بد زیادی بود که سوءاستفاده از زمان بود.

به علاوه. که، هنوز هم یکی از انیمه های مورد علاقه من است. در هر صورت پیشنهاد می‌کنم این را تماشا کنید.

این انیمه بستگی به مانگا بالای خطی با نام مشابه دارد که در هفته به هفته Shonen Bounce ساخته شده توسط Masashi Kishimoto پخش شده است. اقتباس از مانگا بسیار خوب انجام شد. نیمه اولیه را تماشا کنید و سپس به سمت ناروتو شیپودن ادامه دهید، ناامید نخواهید شد. 7/10

تعداد کمی از انیمه‌های نمایشی وجود داشت که من به‌عنوان یک جوان به نظر می‌رسیدم، اما زمانی که به دوران دبیرستانم رسیدم، بیشتر مجذوب انیمه‌های بزرگسالان جوان شدم. با این حال، زمانی که من در ابتدا درباره «ناروتو» در سازمان انیمیشن فهمیدم، فکر کردم که شاید احمقانه‌ترین چیز در تلویزیون به نظر می‌رسد، اما در آن نقطه، اتفاق بسیار جذابی رخ داد. پاییز 2006 بود، من 14 ساله بودم و پسر عموی 9 ساله ام مرا وادار کرد یکی از قسمت های "جدیدتر" را با او تماشا کنم (قسمتی که ساسکه برای مبارزه با خانواده شنی در جنگل های پسین به آن نیاز داشت). در زمانی که شروع به تماشای آن کردم، اخیراً چیزی برای من کلیک کرد. بنابراین من فرصت دیگری به نمایش دادم و شروع به تماشای تکرارهایی کردم که راه را برای آن قسمت هموار می‌کردند. وقتی من انفجار می کنم! این در نهایت به یکی از نمایش های شماره یک من در تمام دوران تبدیل شد.

یکی دیگر از چیزهایی که "ناروتو" را برای من باورنکردنی می کند، شخصیت های آن هستند. خود ناروتو یک مدل واقعی است، با توجه به این واقعیت که او یک اسب تاریک قطعی است. او خنگ است، او بی دست و پا است، او به طور کلی مشکلاتی ایجاد می کند، و توسط همکارانش طفره می رود. با این حال او تلاش محترمانه ای برای تغییر خود انجام می دهد و این چیزی است که من واقعاً در مورد این شخص دوست دارم! داستان منشأ او نیز فوق‌العاده جذاب است، اما من آن را خراب نمی‌کنم، به این دلیل که این یک نقطه داستانی غول‌پیکر در نمایش است. شخصیت‌های فرعی نیز خارق‌العاده هستند (برترین انتخاب‌های من عبارتند از: ایتاچی، گارا، شیکامارو و هیناتا)، با این حال ممکن است برخی از آن‌ها به‌شدت آزاردهنده باشند (مانند ساکورا، نجی و ساسوکه)، اما زمانی که بیشتر وارد شوید. این سریال، بالاخره روی شما توسعه خواهد یافت.